Sen, Var ya sen
Sen dilimde değil,
Gönül bahçeme, gelip girensin
Fırtınayı boranı, seher yeline dönüştürürken
Göğsüme yumuşacık hissettirensin
Sert sözlerini bile, dile dökemeden
Sen yarattın topraktan cümlemizi
Ruh verdin, canlandırdın hepimizi
İman ile doldurdun kalbimizi
Sevdik, sevgili Peygamberimizi
Her toprağa verdin, ayrı hazine
Yarım asır yaşarım ben bu şehirde
Ne insanlar, gördüm güzel ilçemde
Kimiler gezer aslanlar gibi bu yerde
Kimisi de medet bekler yaptığı iş de
Hatır hürmet nedir, sor bir bilene
Sureti insandır, ruhuna bir bak
Dildeki dikeni, özünü yakar
Kör, cahil şaşırmış, desede hep hak
Korkak alim suskun, sessizce bakar
*
İçim dışım temiz diye övünür
Anlatayım dedikçe dilim tutuldu
Sözlerin yerine gözyaşım aktı
Kimse görmez sandım, yürek burkuldu
Sevgisiz sevgili sessizce baktı
Gözüne bakınca şaşırdım kaldım
Gözüm bakar yürek ağlar sevdiğim
Seller akar her gün içe dökerim
Neden diye sordum her gün sevdiğim
Her gün ağlar her gün sızlar dökerim
Ben kendimi yıllar yılı bileli
Sessiz sesiz bakarken
Gözden akar selleri
Kalbi yanmış, ateş sarmış bacayı
Dumanı çıkar tepeden
Görenler bağırıyor, yangın var diye
Oysa
Dil ile anlatır insan derdini
Pervane olurken kor yüreğini
Melekmidir cin mi görsen halini
Özüyle sözüyle sevdim güzeli
Tavrıyla hem hali koyar ortaya
Sevdalandı senin için yüreğim
Dertlerimi kime nasıl anlatsam
Kokunu alıyor garip yüreğim
Dinlemiyor kimse beni ne yapsam
Güle anlattıkça gül rengi soldu
Aramıza mesafe koymaya kalkışınca
Sanma ki sevgiler azalıp kayboluyor
Yıllar bile girerken sevgimiz çoğalınca
Yüreğimde var olan sevdamız çoğalıyor
Yüreğime verdiği sevginin kaynağına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!