Her yüze güleni, sanma ki dosttur
İncinir, incitir, utanmaz olur
Güvendiği nesne, parayla posttur
Cahilin gururu, küçücük olur
Karanlık günlerde, yan yana olan
Dost aradım dostum posta bürünmüş
Gizli işler yapıp derdi ürünmüş
Hak kuluna kulluk edip ürürmüş
Kara günde kimler dosttur söyleyin
Doğruyu okurken eğriyi yapar
Dört bir yandan sarıldım ateşler içindeyim
Yakanlara bakınca dost bildiğim düşmanmış
Gül gösterip gelenler namluyu çekti bana
Vurdukça gördüğüm yüz dost bildiğim düşmanmış
Sanıyor ki korkutup susarak solduğumu
Dünyanın derdiyle daralıp durma
Güller açıp güzel koku yayıyor
Yüreği azdırıp insana vurma
Dost dediğin gönül alıp sarıyor
Yükünü kendine kaygı sayanlar
Dost diye vardım ki, yar başında pusuda
Yüzüme baka baka, çelmeyi takıverdi
Yardan aşağı uçtum, başladı ağlamaya
Sırtını döner dönmez, halime gülüverdi
Dost dediğim kardeşti, Yusuf'a zulüm eden
Her şeyin bir aslı esası vardır
Cızıdan çıkanın aslı insandır
Edebi bilmeyip kıranlar vardır
Doğru yol gösteren gerçek dostlardır
Doğruyu bilsen de, dil hüner ister
Bırakın günleri, aylarım şaştı.
Bir anda yaz gördük, baharım şaştı
Sandığım iyinin yolları şaştı
Güllerim halimi görünce şaştı
Kışın ayazında çiçekler açtı
Doyayım
Aç kalmış insanlara
İlim, irfan, ahlakı
Öyle güzel anlat ki,
Bir daha acıkmadan
Hak, hukuk, adaletle doyayım
Doysa da şu insanların karınları
Doymuyor ki gözleri kana
Tüm dünyanın malını alsa
Yiyeceği değil mi, hepsi bir kaç lokma
Gözleri görüyor
Biliyorlar aslında her bir şeyi
Dün Akşam Üzeri
*
Dün akşamüzeri bir güzel gördüm
Sevinçten gülerken gözlerim parlar
Bir tatlı belayı başıma ördüm
Duyduğum sözlerle gözlerim parlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!