Kim diyorsa inanma, yalandır
Seni seviyorum diyene
Seviyorum derken bile
Gözüne bakıp nasıl da yalan söyler
Yüzüm gülerken, yüreğim yanar
Aldım kalem elime, yürümüyor bir adım
Söyleyin şu derdimi, ben kime anlatayım
Niye sustun diyorlar, sanmayın rüyadayım
Bulamadım bir adam, ben kime anlatayım
Herkes alim olunca, dinlemeyi bilmiyor
Kime sorsam herkes doğru söylüyor
Yanlışları ben mi yaptım de hele?
Sevmek nedir herkes sevsin diyorlar
Ağlayanı ben mi dövdüm de hele?
Hak bir diye cümle alem konuşur
Kimine göredir geçmişim yara
Üzülüp kızarken kendimden geçtim
Aslını bilenler atıyor nara
Geçmiş hatıramla kendimden geçtim
Evde baba müdür, hocadır ana
At ile katırı ayıramayan
Koca kurda teslim etmişler kuzu
Kurt ile köpeği ayıramayan
Salyası akanın köpektir soyu
İneğin sütünden yoğurt yapılır
Kimi ojelidir, kimisi de kınalı
Her birinin gözleri de ayrı boyalı
Dışarıda hanım olur, evde hizmetçi başı
Varlığına varlık katar, sevdiği evladı
Kadın baş tacı, her evin olur dermanı
Bakarken gözlerinden saçar, aşkı muhabbeti
Kimi Yal, bal yerken, kimi çimeni
Yeyipde yatarak geviş getirir
Develer sürüsü, elde dümeni
Çimeni ezerken, gönül g/ezdirir
*
Gülü koklar, gülü yare atarken
Kim Kime Teslim?
Şu dünya ne garip,
Herkes, bir şeylere olmuş teslim
Kimi malına mal katmanın derdiyle yanarken, ruhunu teslim etmiş
Kimisi yakaladığı koltuğa teslim etmiş kendini
Elimden kaçar diye, dansöz Asena'yı geçmiş
Anlamadım bir türlü, nasıl geçti şu yıllar
İyisiyle kötüsü, hepsi gönlümde yatar
Kimi zaman gülsem de, kimi zaman ahu zar
Diyemedim kimseye, kimlere muhtaç oldum
Yükseklerden bakarken, en büyük sanma sensin
Kim ne eder kendine, kendi eder kendine
Şükür etmek bilmezse, zulüm eder nefsine
Sevmeyi bilmeyenler, girer her gün küfüre
Sevgilinin emrine, karşı gelip zulmetme
Sanma ki her hastalık bedenden hasıl olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!