Bakın artık sonuna geldim
Sorun neydi bilmeden
Herkes yaşadı
Bir ben
Yaşam nedir bilmeden...
Bu anılar bir hiç
Bitmeyecek
Başlangıç noktasında
Bir senfonik susuş
Ve hürmetleri yeryüzünün
Bu anıları
Sorular, sorular…
Sorular yok artık
Çünkü
Cevapları kalmadı
Sorular, sorular,
Soruların…
Hayatı yaşadık
Hayat basitti
Açtı göz
Kapadı göz
Ve en sonunda işte
Bitti söz
İstemezdim
Yine önüme getirdiniz
Tüm güneş anılarımı
Yerkürenin en eski ucundan
Şu zavallı odama
Bir an, bir tanış
Siz susun
Kara gök yankıları
Ve en acıklı bir çağrının
Yırtılışı gibi
Evrensel susuşta
Yalnız
El yordamı
Göz yordamı
Yordamlar yordu beni
Bu o yerden geliş ise
Yordamsız gidiş var mı?
Bir zaman aşımı çağrısı bu
Kuşların sessizliği
Seçenekler tükendi
Öğrensek de bundan sonra
Ne çıkar denizler coğrafyasını
Biz
Zamanın bu boş gününe bayram yaptık
Biz sanki çocukları aldattık
Evrenin gecesine umutlar yaktık
Var mıydık?
Çocuklarımıza baktık
Ya dedeler, dede toprakları



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!