Kağan İşçen Şiirleri - Şair Kağan İşçen

kül öykülüydü sonum
suçlu bir anka sızısı

ishak çığlıklı yalçın kayalıklı
uzaklara erişmenin utkusuydu ayrılığım
sana aşklar muştulamak içindim

Anlaşılmaz Yıkık

güncel uysallıklara gösterecek bir yerim yok
ömrüme kastetmişken hele bir de böyle çizgisiz denizliliğim
ağlayışımın tüm yelkenleri fora beyaz yürekli
iyi niyetli olağanüstü leyladır her nefes alışım susuşum

önceliklerimi bir rafa kaldırdım
ve tek sonram oldun birden bire
anlamadım kendimi
kimseyle konuşmadan
nasıl olduğunu anlayamadan
kuşkusuzluğuna sığındım

Anlamlarını Kuşan Gözlerine


çıkardın çıkardın çıkardın
tüm yaşamını yüreğinin cebinden
yenildik dediğinin farkında olmadan şehre indi yalnızlığın

kıt aklımla anlardım yağmur hazırlığını boz bulanık
sendi tüm ve asıl problem kuşlar niçin kanat çırpar
ağaçlar niçin sessiz gölgeleriyle ağlar böyle ayakta
sorularının girdaplı çıkışssızlığındaydı problem sende
şehir göçer bunak boyutlarında ben kalırım sayıklamalı
sunaklarında köleler kurban edilir gözlerinin seni sevmek

Adana’da Seni Sevdim Bi Başka Sevdim

adana’da yaz uykusu geliyor kırlarımıza
hangi ayrıntılar solmuş temmuza varmadan daha
yorgunluğumuz duygulara boğduğumuz telaşımız
belki kırlangıçlar gene yuva kurar otobüs garajlarına

yarım akıllı bir yağmur
oynuyor caddenin insansız çaresizliğiyle
cadde insansız ben sensizim
kimliksiz ışıklara vurgun serseri
kaldırımlarla yarenlik ediyorum
ilk akşam hüzünlerine teslim

haziranda esmer tenli çocuklar
Adana'da kanalın sularında
inci bakışlı dişleri
yanımdaydın lâl duruşunla
sırf bakışıma

sağır yaprakların gölgesi serin
sağır yapraklar değmiyor alnına yalnızlığımın
küçük küçük kulübeler düşlüyorum ikimiz için
tahtadan çitler ve panjurları evrene bakışlı
yoksulum
çıkınımda ekmek kırıntıları yağmura korunaksız

kent yalnızlıklarıyla sarsılıyor
ikindileri yaşama sevinci
hiçkimsenin yalnızlığı benzemiyor
başka hiçkimseninkine
acının en sık uğrağında sıradan muştusu
gözleri oyulmuş orta halli bir evin