Kağan İşçen Şiirleri - Şair Kağan İşçen

yüreğimin kilerinden deniz aşırı bir susku
taşıdım bıraktım ayaklarının önüne
anlamsızlığımızı düşün
ve zamandan kaçışımızı
soluk soluğa
ucu ucuna

sakinleşir ay ışığına bakışlarım
ipek yumuşaklığında bir karanlıkta
yüzümde iki yalnızlık metni gibi
arayan bakışlarımın sonrasızlığı

kestane şekeri renginde gelir güz

özlemler taşıyor gözlerimden
iyi niyetlerimle senleşmeyi bırakalı çok oldu
yüzünün anlamı firuze
yakındığım ustalığın ölmekle eş anlamlı
intihar bahçesinde cinnetsizbir sadeliktin
sen

çürüyünce zamanın kıskacı küllenir hazan ışıkları
yarıştığım bir kendim varım artık ulaşmakta ulaşılmazlara
tanımıyorum diri yüzünü akşamların akşamlar tabutu sokakların
inancımda serüveni kaldırımların tınısız adımlarımla...

yalnızlığımın iştahını kabartınca

sana söyleyemediğim tek şey var
aramızda samanyoluna inat bir siyah
simsiyah uzun bir çöl
sana söyleyemediğim tek şey
söyleyerek yitirmektir işim
sense bir başkasın yitirdikçe çoğalan

sonrasızlığı sevmiştim
dudaklarından aldığım hızla
bulutlar yarım yamalak yamalarıydı
sorgusuz yaşam tüketmelerimin
sorguluyorum şimdi
sakar isyanlarımı...

keramet mi var ki ayrılıkta
ona varır her darmadağınlığın sonu
suçsuzluğun yol ayrımıdır o
ormanların yeşilliğini kanıksamakla
kanıksamamak arasında
masum masum akan sular gibi görünse de

serçeleri göç ettirir yollarımızın ayrılığı
rakseder pamuk ipliğine bağlı ardına kara perde çekilmiş gökyüzünün deli çalkantısı sokaklar sana suskun
ben noktasız harf sen harfsiz nokta
köy yolu ıssızlığı bol yıldızlı sevişmenin kokusu adınla
ay esir akşamlara nasılsa olsun gelsin sensizliğin karanlık oynaşısı damarlarımda can bulsun ey yar
varlığından geçtim yokluğuna adadım çoraklaşmış çılgınlık güncemi

nasıl bulanıklaştığını bilmezdim
şarabî uğurlardım ağaçların güneşe kırgınlığını
uğultulu ve uyuşuk
durgun sularda
kaderlerine ve kederlerine boyun eğince yapraklar
susuk

salı pazarından aldım samimiyetimi
çiçek dalında güzel ellerim var ya