Özdemir Aydın 2 Şiirleri - Şair Özdemir ...

Nasıl bir çıkmaza düştüm böyle
Nasıl bir yolun sonu
Bu nasıl bir acının fonu.
Gönül penceremden salınan,
Nasıl anlatayım karanfildeki sensizliği,
Kırılırken birer birer içimdeki kuşların boynu

acelesi yoktu gidişinin
sen hakim, ben mahkumdum.
mihnetten, kederden, gamdan
beni zaten öldürmüştün...

acelesi yoktu göç edişinin

Bu gece Erzurum gibiyim
Dağlarım duman ve kar
Kelimelerle kesiyorum dolunayın akrepsi dilini...
Kendine bakan kırık aynayım, acıdan öte...
..... Ve zemheri ayazında kalmış bir kuş, yüreğim...

Acem fincanında acı Yemen kahvesi
Söyle gönül bu hangi gülün gamzesi...

Acılarımı mürekkebe karıştırıp kağıda sürüyorum,
Herkes şiir diye okuyor.

bir sala okunur bahtımın minaresinde
bir garip ölmüş gönlümün bin yıl ötesinde
bir daha gülümsemez gül yüzlü menekşeler
soldu sevinçlerim, geç kalan baharın ellerinde...

Birgün hepimiz öleceğiz...
Gömecekler...
Kimimiz acılarımızla, kimimiz acıttıklarımızla...

,,,,,,, başucumda ağıtlanma, içimde acım uyanır,,,,,,

Acımın hecesi bin haslet saklar
Nazları acıma kör hançer saplar
elin kızı ne anlar...

Ölüm döverken kıyılarımı,
Esrik dalgalara tutulmuş, kayıp giden gemiler var içimde...
Tuzu eksik kangırenli yaralar demir atmış yüreğimde...

Hangi şiire dokunsam birikmiş acıların kapısı,
ve hangi buluta uzansam yağmur tanesi...