İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Aşkın, çocuksu yufka yüreğimi ikiye ayırdı.
Gizlendi,bu güzel sevdanın karanlığında,
İsmini altın harflerle yazdırdı,
Şah damarımda dolaşan kanın sıcaklığında.

Bu sevdanın tükenmeyen sıkıntılı mutluluğunda,

İnsanlıktan nasibini alanlara,
Dikenler içinde gül derenlere,
Allah rızası için birbirlerini sevenlere, aşığım.
Karanlık gecelerde secde edenlere,
Muhabbet için biraraya gelenlere,
Niçin yaradıldığını bilenlere,aşığım.

Aşığınım gel artık tut elimden!
Balların hası dökülsün dilinden!
Veremedin bu sevdanın hakkını,
Muhacir ettin beni aşkın ilinden.

Aşığınım gel artık anlat bana kendini!

Arkadaşım oldu kabuslar!
Sevince tesir etmiyor uslar!
Sevenin bilinmezse kıymeti,
Üzülür bunu duyan tüm kuşlar!

Arkadaşım oldu ayaz geceler!

Gecenin lallığında,
Dudağın ballığında,
Yanağın allığında,
Aradım seni fellik fellik.

Suların berraklığında,

Ara bul insanın hasını,
Sil sevdalı gönüllerin pasını.
Seven sevdiğinin firağında,
Visale kadar çeker yasını.

Ara bul insanın merdini,

Yüreğim sıkışıyor, başım zonkluyor anne,
Gördüğüm kabuslar, uykularımı bölüyor!
Gecelerin sessizliği beni korkutuyor!
Yediğim her şey bana yavan geliyor!
Mutluluk denen o güzel duygu ise,

Anne sen!
Sevginle, şefkat ve merhametinle,
Zemherilerde güneş gibi ısıtanımsın,
Ay gibi karanlıklarda yolumu aydınlatanım,
Asumandaki yıldızlar gibi hayatımı süsleyenimsin,
Çıkmazlara girdiğimde en aydınlık yolları gösterenim,

Aşkınla can çekişirken seyretme beni!
Seyret beni sevdan için cenk ederken!
Temaşa ederse seven sevdiğini,
Umurunda olmaz son nefesini verirken.

Aşkınla gönül dağlarını sabırla tırmanırken,

Aşkın daim yüreğimde saklı,
Gönlüm seni sevmekte haklı.
Çok güzel yaratmış yaradan,
Örüklü saçları bir karalı bir aklı.

Aşkın etti gözlerimi sulu,