İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Göremezsem birkaç gün ay yüzünü,
Tutamazsam pamuğumsu ellerini,
Ekemezsem sevda tarlama nadide aşkını,
Seyredemezsem sevdalı ceylan gözlerini,
Can çekişirim gizlice.

Aşkına giden sevdanın,dolambaçlı yamaçlarında,
Kuş uçmaz,kervan geçmez,sarp dağlarında,
Sensiz geçen günlerin,sıkıntılı gecelerinde,
Aşkının ekildiği sevdanın,çorak topraklarında,
Çok aradım.Bulamadım seni.

Aşkın ile sevdanın rampali yollarında kaldım hep yaya,
Beni meftun eden nur cemalin, benzer güneşe aya,
Bu genç ve delikanlı ömrüm aşkın uğruna oldu zaya,
Öyle bir yürek isterim ki her adı anıldığında onu sayıklaya.

Aşkin köprüsünden sevdan ile şevkle geçemedim,

Bürünmüş dağlar yeşile,
Dolmuş kara gözler yaş ile.
Kurşunlar öldürmez beni,
Ölürüm yarin attığı taş ile.

Bürünmüş dağlar sarıya,

Ninniler bile kıssadan hisseydi,
Ah keşke bunu şimdiki anneler de bilseydi.
Ahde vefa insanın en büyük özelliğiydi,
Bu da onların en takdire şayan güzelliğiydi.
En fakiri bile misafir beklerdi,
Kazandığı hayırlara bir yenisini eklerdi.

Bundan böyle bakma gözlerime sevdalı!
Tutunamazsın aşkım bahçelerinde hiçbir dalı!
Çok arkadaşlık yaptım gerçek aşıklarla,
Ama sen gibi keseni görmedim bindiği dalı.

Bundan böyle tutma artık nasırlı ellerimi!

Sevda sevda dediler,düştüm sevdaların en acıklısının kucağina,
Elimde sevdanın bayrağı var,sarılmışım sancağına,
Binmişim atlardan, en hantal en kancığına,
Bu ne kötü sevdaymış anlayamadım.

Bu sevda, güldürmedi etti beni pare pare,

Bugün günlerden Pazartesi,
Arama,bulunmaz sevda çaresi!
Sevdalı yürek yanar kor ateşlerde,
Görülmezse sevgilinin nurlu çehresi.

Bugün günlerden Salı,

İnsanlık hüsrandaydı!
Canlı mahlukatların en şereflisi olan insan,
Köle pazarlarında satılıyordu.
Zengin fakire zulüm ediyordu.
Güçlü olan güçsüzü daima eziyordu.
Mazlumlara yaşama hakkı tanınmıyordu.

Anlatmakla bitmez bendeki mazin
Bozuksa akordu çalmaz aşk sazın
Kim olsaydı benim yerime
Çekmezdi bu kadar cilve ve nazın

Anlatmakla bitmez çile ve derdin