İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Arkadaşım oldu kabuslar!
Sevince tesir etmiyor uslar!
Sevenin bilinmezse kıymeti,
Üzülür bunu duyan tüm kuşlar!

Arkadaşım oldu ayaz geceler!

Gecenin lallığında,
Dudağın ballığında,
Yanağın allığında,
Aradım seni fellik fellik.

Suların berraklığında,

Ara bul insanın hasını,
Sil sevdalı gönüllerin pasını.
Seven sevdiğinin firağında,
Visale kadar çeker yasını.

Ara bul insanın merdini,

Yüreğim sıkışıyor, başım zonkluyor anne,
Gördüğüm kabuslar, uykularımı bölüyor!
Gecelerin sessizliği beni korkutuyor!
Yediğim her şey bana yavan geliyor!
Mutluluk denen o güzel duygu ise,

Anne sen!
Sevginle, şefkat ve merhametinle,
Zemherilerde güneş gibi ısıtanımsın,
Ay gibi karanlıklarda yolumu aydınlatanım,
Asumandaki yıldızlar gibi hayatımı süsleyenimsin,
Çıkmazlara girdiğimde en aydınlık yolları gösterenim,

Aşkınla can çekişirken seyretme beni!
Seyret beni sevdan için cenk ederken!
Temaşa ederse seven sevdiğini,
Umurunda olmaz son nefesini verirken.

Aşkınla gönül dağlarını sabırla tırmanırken,

Aşkın daim yüreğimde saklı,
Gönlüm seni sevmekte haklı.
Çok güzel yaratmış yaradan,
Örüklü saçları bir karalı bir aklı.

Aşkın etti gözlerimi sulu,

Çekince gözlerime aşkın sürmesini,
Çektirdi felek envai türlü cermesini.
Acılar içinde kıvrandım durdum,
Nakşederken gönlüme aşkın dövmesini.

Düşünce gönül tarlama aşkın damlası,

Aşkın ve sevdan ziyadeleştirdi habire düşmanlarımı,
Kesik uclu kalem ile yazdırdı günlüğüme hatıralarımı.
Aşk ve şevkle yolcu ettin beni sevda yollarında,
Ama sen sen oldun duymak istemedin yanık naralarımı.

Aşkın ve sevdan bindirdi beni nalı yıpranmış vahşi bir ata,

Aşkın çıkmazlarında kayboldum.
Firağında visal özleminle boşalıp doldum.
Sevdan uğruna aşkın dağlarında,
Gözü kara bir muhabbet fedaisi oldum.

Aşkın sokağında her kapıyı çaldım.