İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

İyi veya kötü,güzel veya çirkin koydum bu yola serimi,
Bu sevdanın aşk işlemeli mendiliyle,sildim seni kokan terimi,
Çıksınlar sevdanın aşk meydanına! Görsünler sana olan cevherimi,
Sevda ateşiyle çıglıklarını içime gömerek, dağladım derimi.

Seni sende gizleyen kale gibi bir yürek var,bu kesin

Tuttum pamuğumsu nazik ellerinden,
Baktım sevgimizi gizleyen gözlerine,
Bal akıyordu sanki o gatlı dilinden
Bayramları o an yaşadım bana seni seviyorum deyişinden.

Evimde ışıklara gerek yok zira sen ışıldıyorsun,

İnsan vardır haya abidesidir,kutup yıldızı gibidir,
İnsan vardır her tarafı aydınlatan güneş gibidir,
İnsan vardır tuz gibi ekmek gibi su gibi hava gibidir,
İnsan vardır dağların doruğunda yazın sıcağında kar gibidir.

İnsan da vardır bataklık gibidir,her düşeni çırpındıkça batırır,

Tutun Allahın ipine
Uyma şeytanın şerrine,
Aşık ol yalnız birine,
Nakşet onu yüreğine.

Onun için gülleri der,

İşin kolayına kaçmadan, bak gözlerime, aklımı çel!
Püfür püfür estir, aşkın dağlarından serin bir yel!
Sevda bağlarımı sulayan aşkın durgun akan suları,
Coşkun aksın, yıksın bendini, olsun bir anda sel!

İşin kolayına kaçmadan, tut ellerimden sım sıkı!

Seveceksen ya sev canı gönülden,
Ya da sil bir gün evvel unut gitsin!
Gideceksen şayet uzaklara benden,
Durma hemen git,bu sevda bitsin!

Vuracaksan arkamdan aşkın hançeriyle,

Cıvıldaşan kuşların ahengine takıldı hafsalım,
Bu ne düzen, bu ne intizam, şaşırdım kaldım.
Her şey yerli yerinde, büyük bir mükemmellik var,
Bu güzellikleri, daima kendime örnek aldım.

Yaradılan her canlı, sorumluluğunu bilmekte,

Fakirler acından uyuyamazken,
Yetimler başlarının sıvazlanmasını beklerken,
Ağlamaktan gözlerin feri azalırken,
Dizlerden takat çekilirken,
İnsan gibi insanlar inim inim inlerken,
İnsanlık günah bataklığında boğulurken,

Başına alıp gitmiş özüm özümden
Sevdalıyım dönmem sözümden
Gül kokan yar gitmiyor gözümden
Nasıl olacak, akıbetimi bilemedim

Gülden ağır bir kelime söylemedim

Ne geceler geceliğini yapıyor,
Ne de gündüzler.
Ne seven gerekeni yapıyor,
Ne de sevilen.
Ne seviyorum demekle oluyor,
Ne de sevilen sevildiğini bilip yetinmekle.