İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Yağmalama ne olur, yapaylıktan uzak sevdamı!
Canı gönülden seven biri gibi sor halımı ahvalimi!
Kurumuş yaprak misali uçurma sevdandaki aşkımı!
Eşine ender rastlanan sevgiyle bertaraf et evhamımı!

Yağmalama ne olur, sevda cengi sonrası ganimeti!

Yarimin başındaki puşu yamalı,
Maharetli yar gelir elleri kamalı.
Özene, bezene giymiş yar eteğini,
Aşkın kumaşından sevda damalı.

Yarimin boynundaki atkı kareli,

Yarimin sevdiği renk beyaz,
Her bahardan sonra olur yaz.
Katip ol al eline kağıt kalemi,
Söylemeden ahvalimi yaz.

Yarimin sevdiği renk mor,

Etme bulma dünyasıdır bu dünya!
Başkalari ağlarken sen hep gül oyna!
Seni perişan gösteriyor kenarı kırık ayna!
Zaman aynı zaman güvenme kötü insana!

Zaman aynı zaman kötü olan insan!

Sen, dağlar gibi zalim ve acımasız,
Sen, okyanuslar gibi derin ve uçsuz bucaksız,
Sen, taş kalpli, vicdanını yitirmiş, merhametsiz,
Ve sen, şükretmeyi unutmuş, sofrası bereketsiz.

Sen,duyguları iflas etmiş,yüreksiz,

Zalim nefis için albenisi güzeldir bu fani dünyanın,
Bunu iyi bil ki,aldanırsan,kaybedersin ahiretin.
Nefse hoş gelen hemen-hemen her şey,
Kaybettirir sana ebediyet vadeden cennetin.

Her şeyin en mükemmeli orada,

Aşkın kelepçesi, bağlanır bağlanmaz koluma,
Sevmeyi bilmeyen taş yürekliler çıktı yoluma.
Nazarı dikkate almadım her istasyonda durmadım,
Şevkle yürüdüm menzile, bakmadan sağıma soluma.

Aşkın yüzüğünü, takar takmaz parmağıma,

Aşkın tarlasında yok hasadım
Körelmiş bıçağım yok masadım.
Sevdaların meşakketli yollarında,
Mahirce yol aldım adım adım.

Aşkın tarlasında yok ırgatım,

Aşkını nakşettim, gönül gergefine,
Seherlerde yalvarıp yakardım dertlerin def'ine.
Doldurdum sevda kalemine aşkın mürekkebini,
Arzuhalimi yazdım doksandokuz esmalı yerin göğün sahibine.

Aşkını anlattım, sevda meclislerinde şakıyan bülbül misali.

Ara bul insanın güler yüzlüsünü,
Allah cennetine koyar doğru sözlüsünü.
Kara karıncadan haberdar olan Allah,
Bilir her insanın saklısını gizlisini.

Ara bul insanın merhametlisini,