İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Ey canan
Özüm özüne emanet
Seven etmez ihanet
Sevilen sevenin gözünde
Olur en değerli zihnet

Ey oğul
İnsan gibi insan olan zatları
Yüreğinde ağırla
Tok yatarken açları düşün her daim
Bilirsin
Her şeye kadir olan Allah

Ey sevgili oğlum,
Bir vasiyetim var sana,
Sakın ha sakın üç maymunu oynama.
Tertemiz berrak su gibi ol, hemen kaynama.
Gez, gör, dolaş, tanış insan gibi insanlarla,
Değersiz basit ateşlerde nazik bedenini yandırma.

Ey sevgili yar,
Sevdamı görme hor ve hakir,
Aşk ve şevkle seven olur zakir.
Yüce mevlanın indinde çok kıymetlidir,
Haline şükredip sabreden fakir.

Ey yar,
Konuş benimle tatlı tatlı!
Kalmasın gizli saklı.
Sevilen ne yaparsa,
Olur her daim haklı.

Ben insanım diyende olmalı vefa
Etmemeli kimseye eziyet ve cefa
Dostları acından uyuyamaz iken
Sürmemeli nimetler içinde sefa

Ben insanım diyende olmalı basiret

İnsanlarda kalmamış güven
Artıkça artıyor birbirini sövüp döven
Her geçen gün azalıyor
Allah rızası için birbirini öven

İnsanlarda kalmamış sadaket

Bir bahar yeter bana
Yaşamak istemem ikinci baharları
Zira çok çektim felekten yana
Şevk mürekkebim tükendi yazmaktan satırları
“Aşık isen bir gül yeter koklamaya “demişler
Bir gül yeter bana

İmanı kamil insan, hazırlar kendine azık,
Aksi takdirde eder kendine haddinden fazla yazık.
Helal alın teriyle çalışıp çabalamazsa,
Cehennem zebanilerine olur sanık.

İmanı kamil insan,korkar gerektiği gibi Allahtan,

Sakız etti beni düşmez oldum ağzından,
Satlığa çıkardım bana asi olan hoppa gönlümü.
Kuruttum soldurdum gönlümün güllerini,
Yüreğime tuz biber döktü giderayak,
Çıkarıp atmak istedim bu bedenimden,
Gücüm yetmedi sevdalıları yardıma çağırdım.