İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Doğum günümde verdiğin gülü,
Gözyaşımla suladım solmasın diye.
Üzgün gördüm, sana benzeyen kafesteki bülbülü,
Teselli ettim eskisi gibi şakısın diye.

Gözlerindeki sevda dudağındaki tebessüm,

Yatılırdı toprak damlarda seyredilirdi yıldızlar ay ve asuman.
Bacalardan tütmezdi asla ve asla bu kadar sağlığa zararlı duman.
En fakir bile mesut bahtiyardı hali ahvali değildi bu kadar yaman.
Dargınlıklar ve küskünlükler bayramlarda biterdi çabuk geçerdi zaman.
Kültür merkezidir medeniyetler beşiğidir ey Diyarbekir Diyarbekir.

Hani bu hayat sensiz geçmez diyordun,
Bak farkına bile varmadan nasıl da geçti.
Hani köşe bucak habire beni sayıklıyordun,
Bak şimdi adımı bile anmak istemiyorsun
Ne kadar riyakar ne kadar da yalancı mışsın.

Sen, sevaplarımın darası,
Sen, sevda sürmesi çekilmiş gözlerin karası,
Sen, gece yarılarında atılan sevda narası,
Sen, dost ile düşman arası,
Ve sen, sevdiğini ölesiye seven sevdalının başlık parasısın.

Haşin ve celali bakışların,
Sokar gönlümü aşkın mahpushanesine,
Hasta bu gönlümü sensiz yatırdılar,
Bir türlü anlatamadığım sevda hastanesine.

Kınalı ellerin,yufka yüreğin,titreyen sesin,

Beni benden alan, sana hayran eden gözlerin,
Servetimi kaybetmeye vesile oldu sözlerin.
Ohlarla eridi üzerine ismini yazdığım buzların,
Yandırdı beni yüreğimden külü uçuşmuş közlerin.
Yetmez mi artık bu kadar sıkıntı çektirdiğin?

Yürüyorsan eğer menzile doğru ağır ağır,
Bir his der ki sana bağırabildiğin kadar bağır.
Kim bu fani dünyada mutlu olmak isterse,
Az konuşup çok susmalı bazen de olmalı sağır.

Seviyorsan birini canı gönülden,

Ah sevgili yar, yerinde olsaydım,
Adına türküler bestelerdim.
Kucaklar dolusu güller destelerdim.
Otururdum sevdalılar meslisine,
Yaradandan her daim onu dilerdim.

Ağladım yar yolunu beklerken için için,
Bilmem sevdama karşılık vermez yar niçin,
Hayatın bereketli sulu topraklarında,
Aşkın tırpanıyla habire sevda hasadın biçin.

Bekledim sabır ve metanetle yar diye diye,

Yasladım yanımı yosunlu bir taşa.
Benzettiler beni kanadı kırık kuşa.
Tam menzil murat aldım derken,
Döndürdü felek beni yeniden başa.

Yasladım sırtımı dost bildiğim birine.