İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Akan suyumu kurutma benim!
Canı gönülden zaten yoktur sevenim.
Açmakta olan gonca güllerimi soldurma benim!
Yaralı koyma beni zaten soranım yoktur benim.

Bir sevda kıvılcımı düşerse sevmeyi bilen gönüle,

Omuzunda çile heybelerini taşıyan adam,
Zorlanarak yürüyordu ağır ağır.
Onu her gördüğümde zonglardı kafam,
Gözlerim yorulur kulaklarım işitirdi ağır.

Sokulmak istediysem de yanına izin vermedi,

Sevda denizinin kasırgasında boğuluyorum,
Buğulanmış pencereme adını yazıyorum.
Demledim tavşan kanı çayını,seni yudumluyorum,
Seni seviyorum diye dostlarımca horlanıyorum.
Dileğim odur ki ayrılık bir an önce son bulsun.

Benim sevdam gizli değil,tam aksine eşkere,
Nişanlanmışım sevdanla bak gidiyorum askere.
Aynı yastığa baş koymak nasip olur inşallah,
Hayırlısıyla alırsam sevda görevinden tezkere.

Sevda askerliğini yaparken açacağım aşkın çadırını,

Sakız etti beni düşmez oldum ağzından,
Satlığa çıkardım bana asi olan hoppa gönlümü.
Kuruttum soldurdum gönlümün güllerini,
Yüreğime tuz biber döktü giderayak,
Çıkarıp atmak istedim bu bedenimden,
Gücüm yetmedi sevdalıları yardıma çağırdım.

Ben insanım diyende, olmalı vefa!
Etmemeli kimseye eziyet ve cefa!
Dostları acından uyuyamaz iken,
Sürmemeli nimetler içinde sefa!

Ben insanım diyende, olmalı basiret!

İnsanlarda kalmamış güven
Artıkça artıyor birbirini sövüp döven
Her geçen gün azalıyor
Allah rızası için birbirini öven

İnsanlarda kalmamış sadaket

İğreniyorum insan görünümlü canavarlardan
Bazıları öylesine alçalmış ki farkı yok davarlardan
Mecbur olmazsam vallahi çıkmam evimden
Zira çok korkar oldum gölgesi olmayan duvarlardan

İğreniyorum sağ gösterip sol vuranlardan

Ceylanımsı bakışların,
Gamzeli gülüşlerin,
Aşkıma ilham veriyor.
Bensiz söylenişlerin,
Bana olan küskünlüğün,
Yaşama şevkimi alıyor.

Bir bahar yeter bana
Yaşamak istemem ikinci baharları
Zira çok çektim felekten yana
Şevk mürekkebim tükendi yazmaktan satırları
“Aşık isen bir gül yeter koklamaya “demişler
Bir gül yeter bana