İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Akan suyumu kurutma benim!
Canı gönülden zaten yoktur sevenim.
Açmakta olan gonca güllerimi soldurma benim!
Yaralı koyma beni zaten soranım yoktur benim.

Bir sevda kıvılcımı düşerse sevmeyi bilen gönüle,

Omuzunda çile heybelerini taşıyan adam,
Zorlanarak yürüyordu ağır ağır.
Onu her gördüğümde zonglardı kafam,
Gözlerim yorulur kulaklarım işitirdi ağır.

Sokulmak istediysem de yanına izin vermedi,

Sevda denizinin kasırgasında boğuluyorum,
Buğulanmış pencereme adını yazıyorum.
Demledim tavşan kanı çayını,seni yudumluyorum,
Seni seviyorum diye dostlarımca horlanıyorum.
Dileğim odur ki ayrılık bir an önce son bulsun.

Benim sevdam gizli değil,tam aksine eşkere,
Nişanlanmışım sevdanla bak gidiyorum askere.
Aynı yastığa baş koymak nasip olur inşallah,
Hayırlısıyla alırsam sevda görevinden tezkere.

Sevda askerliğini yaparken açacağım aşkın çadırını,

Saklarsın diye sırrımı, aldım seni içeri.
Sen ise sapladın yüreğime en ağılı hançeri.
Gönül kapımı ardına dek açtım sana ama,
Sen ettin beni gurbet ellerinde sevda naçarı.

Saklarsın diye sırrımı, ettim seni gönül otağıma konuk,

Gündüz güneşi, gece ayı, sonra da seni seyrettim.
Senin ikisinden de daha güzel olduğunu, fark ettim.
Ay yüzlü güneş gözlü yar için dostlarımı, terk ettim.
Düşmanlarımı bile varlığın için, dost zannettim.

Yıldızlar, güzelliğinin karşısında yanıp, sönüyordu.

Sevdanın main tarlasına girdim,
Gönlümü zalimin birine verdim.
Sevgimi halı edip yoluna serdim,
Şaşırmış kalmışım acırım halime.

Sevda tufanı söktü aşk ağacımı,

Yol dediğin,muhabbet, sevgi, kardeşlik yolu olmalı,
Gönül dediğin en manidar sevdalar ile dolmalı.
Sevgi duyguları öylesine gönlünde otağ kurmalı ki,
Husumet tohumları daha yeşermeden solmalı.
14/kasım/2012

İmanı kamil insan, hazırlar kendine azık,
Aksi takdirde eder kendine haddinden fazla yazık.
Helal alın teriyle çalışıp çabalamazsa,
Cehennem zebanilerine olur sanık.

İmanı kamil insan,korkar gerektiği gibi Allahtan,

Sakız etti beni düşmez oldum ağzından,
Satlığa çıkardım bana asi olan hoppa gönlümü.
Kuruttum soldurdum gönlümün güllerini,
Yüreğime tuz biber döktü giderayak,
Çıkarıp atmak istedim bu bedenimden,
Gücüm yetmedi sevdalıları yardıma çağırdım.