İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Çektirir sevene yarin nadide sevdası,
Giderse yar viran olur gönül odası.
Beyazlar içinde karalara bürünür,
Mihnetsiz çekilir her an yar kadası.

Dolaştırır yad elleri yarin gözleri,

Sevgili öğrenciler,
Siz velinimetsiniz.
Siz gönüllere rahmetsiniz.
Ve siz paylaşıldıkça çoğalan,
Paha biçilmeyen ganimetsiniz.

Gönül kapını çalan varsa hemen al içeri!
Geçen günler ne yapsan da gelmez geri!
Geri kalma dostlarından git her daim ileri!
Değiştiremezsin devir ye kürküm ye devri!

Gönülde varsa seni tanıyan, seni bilen biri,

Üzülüyorum anne!
Aynı anne babadan olan kardeşlerin,
Birbirlerini sevmemelerine,
Muhabbet yerine husumet beslemelerine,
Hatta bu üç günlük fani dünyada birbirlerini öldürmelerine,
Üzülüyorum anne!

Vardır elbette sevmenin de şartları,
Çıkacak bir gün günahların kartları.
Görüldüğünde gıpta ile temaşa edilecek,
Allah’tan korkanların dünyadaki artıları.

Vardır elbette nefret etmenin de sebebi,

Allah aşkına
Celali bakışlarınla vurma yeter
Sevda kaleminle çok iğneleme
Dayanacak hal mi bıraktın?
Yaktıkça yaktın!
Sana olan en saf duygularımı

Gamzeli yanaklarından dökülen gülücüklerle,
İnsanı çöllere salan sevdalı kara gözlerinle,
Kirazımsı mosmor dudaklarınla,
Sevda kırlarında ceylanımsı yürüyüşünle,
Vur yarala beni!

Yağmalama ne olur, yapaylıktan uzak sevdamı!
Canı gönülden seven biri gibi sor halımı ahvalimi!
Kurumuş yaprak misali uçurma sevdandaki aşkımı!
Eşine ender rastlanan sevgiyle bertaraf et evhamımı!

Yağmalama ne olur, sevda cengi sonrası ganimeti!

Ah sevgili yar, yerinde olsaydım,
Adına türküler bestelerdim.
Kucaklar dolusu güller destelerdim.
Otururdum sevdalılar meslisine,
Yaradandan her daim onu dilerdim.

Yarimin başındaki puşu yamalı,
Maharetli yar gelir elleri kamalı.
Özene, bezene giymiş yar eteğini,
Aşkın kumaşından sevda damalı.

Yarimin boynundaki atkı kareli,