İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Sen, dağlar gibi zalim ve acımasız,
Sen, okyanuslar gibi derin ve uçsuz bucaksız,
Sen, taş kalpli, vicdanını yitirmiş, merhametsiz,
Ve sen, şükretmeyi unutmuş, sofrası bereketsiz.

Sen,duyguları iflas etmiş,yüreksiz,

Zalim nefis için albenisi güzeldir bu fani dünyanın,
Bunu iyi bil ki,aldanırsan,kaybedersin ahiretin.
Nefse hoş gelen hemen-hemen her şey,
Kaybettirir sana ebediyet vadeden cennetin.

Her şeyin en mükemmeli orada,

Yarimin başındaki puşu yamalı,
Maharetli yar gelir elleri kamalı.
Özene, bezene giymiş yar eteğini,
Aşkın kumaşından sevda damalı.

Yarimin boynundaki atkı kareli,

Yarimin sevdiği renk beyaz,
Her bahardan sonra olur yaz.
Katip ol al eline kağıt kalemi,
Söylemeden ahvalimi yaz.

Yarimin sevdiği renk mor,

Yar isterim,
Kapıyı daim bana o açsın!
Bensiz oturmasın sofraya!
Tebessüm eksilmesin suratından!
Tavşan kanı ikindi çaylarını o demlesin!
“İyi uykular”,”Allah rahatlık versin”demeden uyumasın!

Yarrr!
Celali bir bakışın eder gönlümü hurdahaş!
Sevda sürmeli gözlerimin didelerinde eksilmez yaş!
Sevilen kurmuşsa otağını sevenin gönlünde,
Aşkıların meclisinde olur çok önemli bir baş!

Ağladım yar yolunu beklerken için için,
Bilmem sevdama karşılık vermez yar niçin,
Hayatın bereketli sulu topraklarında,
Aşkın tırpanıyla habire sevda hasadın biçin.

Bekledim sabır ve metanetle yar diye diye,

Yavrucuğum!
Değişmiş düzen ve devir.
Yürekler olmuş kevgir.
Sen sen ol güvenme kimseye!
Yüzün sadece Allaha çevir!

Yasladım yanımı yosunlu bir taşa.
Benzettiler beni kanadı kırık kuşa.
Tam menzil murat aldım derken,
Döndürdü felek beni yeniden başa.

Yasladım sırtımı dost bildiğim birine.

Etme bulma dünyasıdır bu dünya!
Başkalari ağlarken sen hep gül oyna!
Seni perişan gösteriyor kenarı kırık ayna!
Zaman aynı zaman güvenme kötü insana!

Zaman aynı zaman kötü olan insan!