Hacı Bektaş Veli..
Horasan’dan kalktı, sevgiyle yürüdü,
Gönüllere birliği, beraberliği ördü,
Anadolu topraklarına nur saçtı Hünkar.
Dört kapı kırk makamı söyledi Hacı Bektaş Veli.
Gönlümün tahtına bir sultan gerek
Eğrilmez doğruya tam iman gerek
Hakk’ı bulmak için saf vicdan gerek
Yalandan riyadan kaçmak arzu hal
Vuslatın bağına uçmak arzu hal
Gönül bir dergâhtır, kapısı iman,
Her zerre zikreder, anar her zaman.
Silinir kalplerden, şüphe ve güman,
Affına sığındım, sendendir aman.
İsminle başlarım, her işe, söze,
Aşkınla yanarım, benzerim köze,
Rahmetinle bak, ne olur bize,
Sensin tek sığınak, Yüce Mevla'mız.
Bir fidan ektim umut bağına,
Su ver yeşersin diye dağına.
Kâh aldandım dünyanın ağına,
Giderim gündüz gece, hâl böyle.
Gönülden dökülür,her an her gece,
Yürekten süzülür, Halk şiir hece.
Söz ustası söyler, aşk için önce,
Asırlardır yaşar, Halk şiir hece.
Akşam, Sayım ve Soğuk Demir..
Akşam çabuk olur hapiste,
güneş, avlunun en yüksek duvarından
bir mahcubiyetle kayıp gider.
Bir salgın zamanıydı, dünya nefesini tutmuştu.
Adı Korona'ydı.
Ben bir markette, hayatın tam ortasında,
Görünmez bir düşmanla aynı havayı soluyordum.
Sönmüş ocak başında, hayallere dalmışım
Geçmişten geleceğe, bir mektubu salmışım
Eski bir minder üstü, yalnız başa kalmışım
Gönlüm eski demleri, hasret ile anıyor.
Gece, alnıma yaslanmış bir suskunluk gibi,
rüzgârın taşıdığı unutulmuş yüzleri dinliyorum.
Her sokak lambası bir eksiliş,
her gölge bir başka hatıranın kefeni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!