Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Çocuktuk, koşardık,
Simsim oynar coşardık.
Meyve dallarında,
Bahtiyarca yaşardık.

Meyhane, bar hane,

Güvenme paraya şöhrete dostum,
Koca çınarı bir, böcek bitirir.
Zulüm yapıp düşme dillere dostum,
Nemrut'ta olsan bir, sinek bitirir.

Bu gün bir zengin ölmüş,mezarını kazanlar;
Kazdıkça kemik çıkmış,para pulla azanlar;
Bir yılanla bir çıyan,beklerken yakalanmış,
Kul hakkını yidikçe,şişerek patlayanlar.

Hasan Arpacı,2016,Üsküdar

Seni ben yazdım,
Senin kaleminden.
Heyhat...
Herkes bunu şiir sandı.

Seni ben okudum,

İncir; altın gibi tezgaha kondu,
Kabak; tezgah gördü,şaşırıp durdu,
Domates; kalır mı damardan vurdu,
Böylesi fiyatlar kimse görmemiş.

Maydonoz sarardı,ekmek şımardı,

Hele bir kış gelsin doğalgaz yansın,
Aidat üstüne katmerli binsin,
Haftaya petrole bir de zam gelsin,
Bunları canlara kimse dememiş.

Çiftçiye bir bakın hele çiftçiye,

Garip başım garip gönlüm,
Yana geldi yana gider.
Ayarın da kalmaz ömrüm,
Sana geldi sana gider.

Gençlik tabaktaki kebap gibidir,
Yemesi, lezzeti ömre bedeldir.
Yedikten sonraki hali düşünmek,
Dermansız dizlerin son gecesidir.

Hasan Arpacı,2010,Üsküdar

Tanrım bu halime bir ferman eyle,
Eyle de derdime ilacın olsun.
Bu garip kuluna bir derman eyle,
Eyle de şükretsin baş tacın olsun.

Adını anarak gelen insana,

Erenler dergahına,selam verdim dün gece,
Orda bir güzel gördüm,gözlerin de bilmece,
Uçarak kaçıp gitti,giderken selam etti,
“Sevgi ekin göklere”,sözlerin de son hece.