Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Bizler çok yaşamıyoruz.
Sadece direniyoruz;

Kimyasal atıklara,
Dumanlı havalara,
Kirlenmiş sulara,

Bu millet;çok kral,çok zengin gördü,
Onların zulmüyle kor olup söndü.
Krallık,zenginlik bitip gidince,
Hem boyuna hemde posuna sövdü.

Uzaklardan bir kız gördüm,
Gökte uçan yele benzer.
Şöyle gidip yakın durdum,
Bahçemde ki güle benzer.

Gözler ela kaşlar kara,

Cehennem;
Gittiği yeri yaşanmaz yapan,
Fesat insanın kalbi,
Kötü insanın beynidir.

Cennet;

http://dusunceuretelim.blogspot.com

Dertlere cefaya alıştırdın felek,
Parayı dindarla tanıştırdın felek,
Biz kime ne yaptık bedduamı ettin,
Çöle tohum gibi serpiştirdin felek.

Dağlar da taşlar da arardım seni,
Kırları dolaşıp tarardım seni,
Kuyulara bakıp sorardım seni,
Varlığın rüyamda sel oldu gitti.

Her günüm bir kabus her günüm elem,

Yanan, sönenlerin külüne muhtaç,
Komşu da komşunun gülüne muhtaç.
İnsanlık ölmemiş yaşar diyorsan,
Serapta güneşin çölüne muhtaç.

Hasan Arpacı,2015,Üsküdar

Ya...sen olmadan,
Zevki yok bu bahçenin.
Ayrıca;
Keyfi de yok bu divanenin.
Sanki herşeyleri,
Alıp götürmüşler.

http://dusunceuretelim.blogspot.com

Daha dün çöplerden ekmek toplayan,
Çocuğu görünce Muz’u düşündüm.
Yanında nur yüzlü bir kadın vardı,
Bacağında eski protez gördüm.

Ben bu vadilerin dili olsamda,
Bozkırların açan gülü değilim.
İyinin doğrunun eli olsamda,
Girdaplara mahkum ölü değilim.

Düzene baş kaldır isyankar derler,