Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Çınarın altında,
Mavi bir ışık,
Işıktan kaçanlar,
Ay'la barışık.

Bir dinle gökleri,

Uyuyan bir arslan’ın, dişlerinde karınca,
Rastladı karıncaya,damağına varınca,
Başladılar kavgaya ne ararsın bölgemde,
Yem oldular böylece,arslan da uyanınca.

Rızkını kapan ise yürüdü adım adım,

http://dusunceuretelim.blogspot.com

Toprak olup gidenler,bir daha ses vermiyor,
İyi kötü bir şeyler,sorsan da söylemiyor,
Çalıp çırpıp toplanan,mirastan kalanları,
Getirdim mezarına,karınca da yemiyor.

http://dusunceuretelim.blogspot.com

Ihlamur ağacında,
Karınca gibisin.
Irgalıyorum dallarını,
İnmiyorsun,

Okulun bahçesini,çocukken fidan için,
Kazınca mezar çıktı,tahtaları çürümüş.
İki metre boyunda,yatıyor Allah için,
O heybetli cesedi,karıncalar bürümüş.

Ne bilen var ne gelen,taşı bile yok olmuş,

Yalı tarlasında sorun yok bu yıl,
Evdeki tamirler duruyor henüz.
Baba yasta şimdi, bahçe tarumar,
Kâh hasta, kâh özlem geçer günümüz.

Karıncalar gene dene taşıyor,

Milyarlarca insanın içinden beni bulan,
Karıncanın gözünü kusursuzca yaradan.
Bu kadar hırsız,soysuz şımardıkça şımarır,
Yokmudur mazlumların ahlarını hiç duyan.

Hasan Arpacı,2015,Üsküdar

Burnuma miss gibi,
Bahar dan kokular geliyor.
İnsan bunu duyunca
Yeni doğdum sanıyor

Bir adet Kamelya,

Kemâl’e ermiş,
Karpuz gibiyim.
Dışım;
Sağlam ilkbahar.

İçim;

Hayatım hep,
Yanlışlarla dolu,
Kimisi kötü, kimisi iyi.

Bazen;
Bir karıncayı ezmek.