Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Dünyanı bırak yüksel kubbeye,
Aşk ile dünya gelmez yanyana.
Eğer aşıkınım diyorsan bana,
Ruhun ruhumla dolanmadan,
Sarmal olup evrende dönmeden
Vuslatını cihanda bulamazsın.

Söyleme dertlerini kimseye,
Derdinle seni vururlar elbet.
Açma ellerini Hakk'tan gayrıya,
O ellere dilenci derler elbet.

Sevdikçe Allah'ı canından öte,

Ey yolcu dur,gerin sıra bak şöyle,
Bir ileri iki geriye gidilmez böyle.
Şaşırıp çıkmazlara düşüverirsin,
Dersin ben ne etmişim kendime.

Süz sözünü incecikten nazikçe,

Değerli ustalarım bu ne güzel gün,
Açıldı bir güzide eser okunsun bin yıl.
Yüzü aştık topluma sunduğumuz şiirce,
Sevgi selam olsun her dilden sizlere,
Binlerce selam olsun şiir gönülere.

Aşk yüküyle dolanın,
Sermayesi sevdadır.
Metâsı aşk olanın,
Mezat yükü sevdadır.

Yüreğinde aşk olanın,

Akla gel,
Sen yeter ki akla gel.
Akıl seni istediği an
İstediğin aşkın
Okyanusunda dolaştırır.
Ve bilmediğin ne çok

Parmaklarımda ağırlaşan tütünün kokusu...
Sarmalamış duman ciğerimi bir türlü sıyrılmıyor.
Silinmiyor aklımda dalga dalga hasret çizgileri,
Apansız saplandı içime bir bıçak gibi delip geçti
Kannattı gitti.

Üç harfti oysaki âşk ve tek hece,
Anlatmaya alfabe bir türlü yetmedi.
Esamesi okundu,dillerden dilllere,
Her lisânda yazıldı,içtenlikle elbet
Diller söylemeye kâfi gelmedi.

Kalbimi açamam başka birine,
Durulmaz hasretimsin benim.
Koşup gelsen bıkmadan bana,
Aşkımı ayağına sererim senin.

Güneşi açtırırım inan yanağında,

Aşk külli cüzümde soyuttur;
Soyut aşkımı somuta çekersen,
Soyut aşkta taht kurar tacımı takar,
Seni ebediyyen terkederim bilesin.
Sen bu sözümü kulak ardı edip de
Aman ha sakın!Zümrüt-ü Zülâl