Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Uzak beldeden alıyorum
Şimdi sesini,nefesini.
Söyle sözlerin ruhuma
Bal mıydı şifa mıydı?

Biraz yosun,

Epeydir görüşemesek de
akademisyen arkadaşım vardı bir zamanlar.
Akıl hastanesine bitişik çay bahçesinde otururup okurdu.
Sordum neden bura?
Şöyle dedi.
"En fazla sigara ister, yok deyince giderler.

Güvercinlerin vurulduğu yerde,
Şahinlerin sapanlandığı yeryüzünde,
Her bir tutî'nin yüreğiyle,
İniltiler içinde sedâsıyla,
Âleme hükmeden nidâsıyla,
Anka'nın yüreğinde bir pıhtı kanım..!

Bir akımlık yaş kaldı
Gözümde yas tutuyor.
İçimde Nemrut'un devasa
Ulu ateşi yanıyor.

Sen gecemin aydılınlığı

Sızım sızım sızlıyor sinem sensiz duramam anam.
Avucuma kokuların sinmiş,kadersizim ben yanam!
Ayağım kanatır bastıkça dikenli çalılar yol alamam,
Kınalı kuzuna yastıklar taş oldu anam ben yanam!

Ciğerlerimi sarmış marazım ey olmaz şimdi yarem,

Haydi yap tacını sen,
Mayısın ilk papatyasıyla
Ve koy kalbini güllerin içine
En değerlilere gidiyoruz.
Sevdalandık varlıklarına,
Gönlümüzün mâbudesi,

Dinmedi yıllarca içimde sızı,
Dertlerim katmerli derin acı.
Taş duvarlar geliyor üstüme,
Yüreğimi kimse tutmaz annem.

Arar dururum her yerde sevgini,

Beklentisiz yaşıyorum.
Verdiğince,geldiğince
Güneşin batışı,
Ay'ın doğuşu gibi.

Dolu dolu bir nefes alışverişi,

Gözyaşımı kirpiğimden süzmedim oy!
Yüreğimle yudum yudum içtim yâren.
Kem sözle tutup boynum yere eğdiler,
Ellerimle kendime kefen biçtim yâren!

Başım yine koltukta sığınağım yoktur;

Güneş,çiçek iki aşıktır,
Aşkına onlar gibi yaklaşmalısın.
Beklentiye girersen can çekiştirirsin.
Şayet tüm gün güneş gibi
Işığın,ısınla tebessüm etmezssen öldürürsün.