Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Bir yıldız parlıyor
Ayın ışıģında;
Her gece
Gözbebeklerime,
Yansıyor geceme ışıltıyla...

Tevazuyla alem içinde gösterdiğin eylemin
Enayilik değil,İyi niyetindir.
Sırtına semeri hayvanat kendi giydirir.
Taktığı semer,kuşağı bel kemeridir.
Zanneder her ilmi bir tek kendi bilir!
Unutur ağ dolgun başağın çehresini,

Antik Yunan felsefistlerinin
Engin tinliğindeyim elbette şu an...
"Aynı denize iki kez girilmez"diyen
Fiozofun denizinde yıkanarak kurulanan;
Gökyüzüne okyanusun dalgalarıyla bakan;
Bir aforizmanın nihayetiyle,

Yorma kendini yoktan yere
Öyledir vesselâm de geç git.
Yüreğine ağır geleni dökme heceye
"Söz bile yerinde ağır",
Kimine bal,kimine zehir,
Bil kıymetini sözün, söylemeden git.

Yaşamın soğukluğundan ölüm tene gelir;
Her ölümün sıcaklığından doğoğarak,
Nice canlı,mahlukat bir bir husule gelir...

Musluk sonuna değin açılır,
Kargaların cümlesi sulanır...

Değiyor mu acı çekmeye nefret et diyenler,
Unutursun diyenler?
Hayır,bilin isterim unutmazsınız.
Kini doğurur,siz baş edemezsiniz.
Ruhlarımızı sıkan urganı sökmek lazım bir çırpıda!
Yakmak lazım Nemrut'un ateşiyle!

Güvercinlerin vurulduğu yerde,
Şahinlerin sapanlandığı yeryüzünde,
Her bir tutî'nin yüreğiyle,
İniltiler içinde sedâsıyla,
Âleme hükmeden nidâsıyla,
Anka'nın yüreğinde bir pıhtı kanım..!

Aşk yüküyle dolanın,
Sermayesi sevdadır.
Metâsı aşk olanın,
Mezat yükü sevdadır.

Yüreğinde aşk olanın,

Eğer cümlelerin ucu sana dokunuyorsa;
Yazmak istiyorum ismini satırlarca.
Okşamak dizeleri başak sarısı saçlarında;
Gül benzini aydınlatan Ay ışığının şavkıyla.
Ve pervasızca,nihayetinde sorgusuzca,
Okumak istiyorum seni dolunayın altında.