Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Eserken seher yelleri
Dön ki yönünü kıbleye
Duy Allah diyen dilleri
Zan etme sakın kimseye.

‘Sorulur kişi kendinden

Bu nasıl adalet söyle
At ile it yarışır mı?
Boşa zahmet çekme öyle
Yağ ile su karışır mı?

İnsan için gelmiş dinler

Ne sen Şirin’sin ne de ben Ferhat’ım
Dağları delmemi isteme benden
Eyerlendi bekliyor tahta atım
Bir ucundan tutman son arzum senden

SİZ VAHŞETE, BİZ VAHDETE

Çağırırız her insanı
Siz vahşete, biz vahdete
Oku öğren, bırak zanı
Siz vahşete, biz vahdete

SIRAT

Durmadan çalışır feleğin törpüsü
Neden dönmez gidenler? Bilmem nicedir.
Sanma ki; ora, Koyun Baba Köprüsü
Sırat; kılıçtan keskin, kıldan incedir

Bilir misin şirk nasıl şey?
Hakikatten kopmaktır şirk
Çok dikkat etmeli birey
Doğru yoldan sapmaktır şirk

Önem ver, konuya eğil

Neden hep bana diyorsun
“Yazacaksan yaz be artık”
Çok şey yazdım… Biliyorsun
Sezeceksen sez be artık

Hiç etkilenmedin; Hayret!

SİHİRLİ SÖZLER

ÖZÜR DİLERİM ilk önce
Dayanamadım görünce
Sakın yaşlıyım demeyin
Göstermiyorsunuz bence

SİNSİ DÜŞMAN SİGARA

Yıllar yılı dost edindin
Sinsi düşman sigarayı
Almak için çok didindin
Sinsi düşman sigarayı

ÜÇ TEMEL KURAL

İstenen üç temel kural insanoğlundan
Biri “zikir” biri “fikir” bir de “şükür” var
Sen, sen ol; yalpa yapıp, taviz verme bundan
Biri “zikir” biri “fikir” bir de “şükür” var