Şimdi adını anmayayım,
İçimde dönen biri var.
Karşı koyamadığım biri,
Benim de herkes gibi duygularım var.
Onu düşünen biri,
Geçmedi, gitti bu sancı, geçmeyecek de.
Dalına küsüp solan yaprak gibiyim.
Nefesimi tutar, öyle ağlarım içli içli.
Rüzgârın önünde savrulan biçareyim.
Oysa çocuklar gibi sevdim seni,
Senden önce karanlıktı dünyam,
İçimde kaybolduğum çok günler oldu.
Ve güneş asla doğmayacak gibiydi,
Eksik ve manasız geceler kök kurmuştu.
Şimdi varlığın sonsuz bir şiir,
Pencerene bıraktığım düşler,
Zamanla geçen acılar gibi.
Hayat denen bir muammadayım,
Savrulurum rüzgârın önündeki yaprak gibi.
Hasret, kısır bir döngü kalbimde.
Sol yanım üşüyor alabildiğine;
Bu yüreğimde taşıdığım yorgunluk.
Kalem kalbe yazmıyor ki anne;
Kalem kâğıda dokununca boşluk.
Hüzünden şarkılar inşa ettim,
Yollarda yürüdüm yalnız,
Ayak izlerim öksüz,
Gölgemde yankılanan bir ah ile,
Söz söylemez dağlar gibi,
Issız gölde bir kamış gibi küskünüm.
Bir yaş daha aldım hayattan;
Zihnimde kelebekler uçuşuyor.
Cevabını bilmediğim sorular,
Aklıma düşüyor, içimi acıtıyor.
Savrulurken düşlerim bir bir,
Yarım kalmış kitapta, bir yığın düş, dünlerim;
Örselenmiş çocuk, keşkeleri içindeyim.
Her an ciğerlerimde hissettiğim bu hüzün,
Gözlerine bakmadan yaşamak, sanki sürgün.
Bir sevdanın özlemi,
Hapsolmuş içeri;
Akıl yok, düşünce yok,
Kaçan kovalanır o günden beri.
Yalnızlığımdan sev beni;
Yıllar geçse, zaman dursa,
Bitmeyen ıstırap sarsa,
Aşkımızın hatrı varsa
Beni sensiz koyma gönül.
Yüreğimde eski sancı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!