Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

İkilik hayatı cümbüş yapar.
Çelişki içimizden akar.
Ben sana düşman,
sen kime hayran.
Düşünceler aramızı açar.
Tutunsak bir dala, kopar.

Küşküsüz ne yaptığını bilirsin,
ama, bildiğin bilmen gerekenin
hep çok azıdır. Bu kadar kapsamlı
bir varoluşta, göl, ummanın elinde
oyuncak, karanlık bir gecede yol
alınacak, ışık az, eller fener olmuş.

Ve kalçalarından dökülür
arzularımız bir kadının.
Kasıklarımızda algılarız
cinsimizi beynimizin yardımıyla.
Yaşarız kanımızda ve aşk bilinmezi
ilk böyle filizlenir damarlarımızda;

Bütünlük bana aittir, size
dilim dilim veririm, bir şeyde
çok güçlü olursun bazen, bir
bir başka yerde, baş aşağı
düşerken. Bu düşüp, kalkma
eğlencesinde, en talihlisi, zevk

Muhtemel bir kesinlikte artık varolmazdık,
muğlak beslemese canlı olmazdık. Daha
fazla boşlukla temellenir dünya, hayata
evet deyip bunca sarılmazdık.

Gülüşlerde yükselen can, dönüp de gidersen

Uzak bir burca çekilmiş,
kayıtsızlık içinde yüzerim.
Üyelerim durulmaz, bilinci
terkederim. Ağrılarım ısrarlı,
gözlerim nemli, hiç'e ortak
olur, kendimi silerim.

Ah, bir akmayan zaman bağışlansa
ve tanısak uygulanmamış olanı,
daha dur, karşılanmamış doğayı,
nerde, söylenmeyen ve gizemini
kendi vareden, susup katılır çevre
bir gün için belki, duyulmayan

Bütün bu bilgiler, bugüne değin,
bize ne bunlardan, doğal akış
asıl dümen. Siz anlatın,
heyecanlı oluyor, ne kadar çok
öğrenirsem, o kadar çok bilmeden.
Yolda yürürken, bilgisize müsavi,

Çekiliyor damarlarımdan usum.
Bundan daha çıplak olamazdım.
Soğuk rüzgarlar sokulur kanıma,
kış basar; dışarı çıkamazdım.
Uzak sahillere açılan cinnet,
yağmadan mal kapıyor. Sesim

Sızdığın damarlar boş,
eldeki bilgi nahoş.
Tehlikede varlığım sürekli,
akan, duran; geriye dönüş...zor.
İlişmek bir sokağın köşesine
ya da geceye, umarsız kapıları