Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Bütünlük bana aittir, size
dilim dilim veririm, bir şeyde
çok güçlü olursun bazen, bir
bir başka yerde, baş aşağı
düşerken. Bu düşüp, kalkma
eğlencesinde, en talihlisi, zevk

Kafandan uydurup yaşadığın hayat,
gerçek olmasa da olur, işine yarıyorsa
şayet. Binbir yanılsamanın elinde tutsaktır
hayat, gerçeğe göz atar da, üzerine hiç
alınmaz afet. Her güçlükte bir kolaylık
barınır, kolay sandığımız ayağımızı

Beni oluşturan güçler,
benden yana değil.
Gideceğim bir yer yok,
burası da tekin değil.
Mutluluk yok ötelerde,
ben kalacaksam o yerde.

Biliyorum akmayan bir şey var burda,
tek bir dokunuşunla dağılıp giderdim,
o kırılıp giden ince sızıda, kayıp yıllarıma
dönerdim, anlamazdın, bir derin kuyuda
unutulduk adeta, gözlerin yardım eder,
gün ışığına çıkardık, canlılık özlemiyle,

Bir tek erdem vardır,
o da kayıtsızlık.
'Kendi' miz sağ bırakmaz,
başarmak imkansızdır.

İmkansızı isterken

Ah, o tamamlanmamışlık yapımızdaki,
yiyip bitirirken, biri elimizden tutsa, tereddüt.
İstemezdin böyle olsun, ama, kurulmuş.
Kötüyü idare et, sürdür gitsin, arada bir
nefes al, yeni sancılar hazırlar.

Bilmek, zehirli bir çiçektir, açması uzun süren,
ya da süregelen, hem acı hem keyif veren.
Üzülme, istediğin gibi olmadıysa, eksik kalanı,
başka zamanlar tamamlar, yarının görkeminde,
beklentisiz aralıklar var, hep eksik kalan yarım,
umarım, bir gün, bir yerde tamamlarım, gene de

Bilmek, çetin ceviz, bilmek,
dipsiz kuyu, algının cehenneminde,
rasgele yaşanan hayatın, kanayan
damarları.sözden söze uçurum,
taşımayan kanatlar, aynı hatada
ısrar, yok yere kararan gece.

Bir hısım, tanıdık, belirsiz de,
kıvrılan sesler arasından.
Çağrılar süreksiz, gelen,
sonra susan ve anlatılmış,
söylenti sadece, kendinden
emin, dil mesafesinde.

Herkes, herkes unuttu, bir sen hatırlarsın
yüzümden geri kalanı, yangın yerinden
geçtik yavaşça, küller daha taze,
sönmemiş sıcak hala. Bu soğukta
neyin yangını bu, varlık böyle, kısa
öyküne yerleş, sonra unut, ulaşmayan