Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Bir uzak benimsemenin, tekinsiz yakınlığında,
günler saklı kalmış, o yüzden ustalaştın,
duyarsız tepkimenin kuşattığı horgörü,
çevrelerken gizil gülüşlerinin çiçek açtığı
kayıp bahçeleri, kendi ekinin hasadını
yaparken ansızın katılan bir ses gibi,

Gene de keyifliydi hayat,
bilinçle bezenmiş çekilmenin,
güç ile belirginleşen damarları,
altetmenin kıvancıyla serin.
Sürükler götürür hazzın
görkemine, zihin görünür olur,

Gücünün devasalığından emin,
hiçbirşey sarsamaz, sağlamdır
zemin, herşeye izin vardır, kendini
eleştirir, aynı kalıp, zamana zemin,
kuramadığın tahammül, eksikliğin,
zihinde güçlü olsan, daha geniş

Zihin de oluşmuş bir kesinliğin,
- her nasılsa - dayatmasıyla,
engellenir ağır aksak ilerleyen,
böyle bir yaşamanın sofrasında,
pırıltılar solar, kendine ziyan,
Kurtulmaktır sana düşen, enfes

Ah, o eksik parçan, dolaşır çevreninde,
açıp gözünü baksan, yaklaşır özlemine.
Sana en uygunudur, ta içerden bakarsan.
Bulursan hiç kaçırma, yakala saçlarından,
eğer rüzgar eserse, sevinmeye doyarsın,
duyulur seslerinde, kendine alışır da,

İşte birleşip çeşit çeşit, hayatı kurdunuz.
Bilmede hep yetersiz, kişilik prangalarında
yorgundunuz.

Ah, ellerini tutsam, pamuk bir dokunuşla
zamana dahil olsam, bir öfkeye kurban

Tanrım, bu çalkantılar dinsin,
yeni zamana alıştır beni.
Tutkular uzak dursun,
nerde yumuşak güney yelleri.

Bir heyecan, bir soluk

Bir tek erdem vardır,
o da kayıtsızlık.
'Kendi' miz sağ bırakmaz,
başarmak imkansızdır.

İmkansızı isterken

Ah, o tamamlanmamışlık yapımızdaki,
yiyip bitirirken, biri elimizden tutsa, tereddüt.
İstemezdin böyle olsun, ama, kurulmuş.
Kötüyü idare et, sürdür gitsin, arada bir
nefes al, yeni sancılar hazırlar.

Bilmek, zehirli bir çiçektir, açması uzun süren,
ya da süregelen, hem acı hem keyif veren.
Üzülme, istediğin gibi olmadıysa, eksik kalanı,
başka zamanlar tamamlar, yarının görkeminde,
beklentisiz aralıklar var, hep eksik kalan yarım,
umarım, bir gün, bir yerde tamamlarım, gene de