Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

İşte dörtyol ağzı
artık geldiğin.
Seçeceğin; yazgın
olsa da sen aldırma.
Belki çok kırıldın
ya da umarsızsın.

Algı kasırgalarında ziyan olmuş hücrelerin,
tek tek bayrak kaldırır, bu yangın zaman dışı.
Pişman ve yalnız yuvasına döner. Yeni bir
çığlık el verse başka boyutları da görsek.
Burda sıkışıp kaldık artık kendimize dönsek.
Masal dinleyen çocuklar gibi hayretle, şaşırıp, gülsek.

Bir uzak benimsemenin, tekinsiz yakınlığında,
günler saklı kalmış, o yüzden ustalaştın,
duyarsız tepkimenin kuşattığı horgörü,
çevrelerken gizil gülüşlerinin çiçek açtığı
kayıp bahçeleri, kendi ekinin hasadını
yaparken ansızın katılan bir ses gibi,

Gene de keyifliydi hayat,
bilinçle bezenmiş çekilmenin,
güç ile belirginleşen damarları,
altetmenin kıvancıyla serin.
Sürükler götürür hazzın
görkemine, zihin görünür olur,

Gücünün devasalığından emin,
hiçbirşey sarsamaz, sağlamdır
zemin, herşeye izin vardır, kendini
eleştirir, aynı kalıp, zamana zemin,
kuramadığın tahammül, eksikliğin,
zihinde güçlü olsan, daha geniş

Sevildikçe çoğalan kadınlar,
taş üstüne taş koyarlar. Hiç
olmadık zamanlardan özveri
sağarlar. Ruhun gereği yapılsa,
beğeniye ilgi katılsa, kendini
inşa eder, bütün pencerelerden

Biz bu karanlık kuyudan
hiç çıkamayacağız, zihin.
Üstümüz örtülmüş,
kıpırdansak batıyoruz, algı.
Bu oyun acı, gene de seyirlik.
En kötüsünde bile susmayacağız.

O güzeller güzeli, davetiye göndermiş.
Bu gece dans var, sen de gelseydin diye.
Hayır demek mümkün mü, eğlenmek
benim de hakkım. Yalnız yeri belli değil.
Adresini vermemiş.

Zihin de oluşmuş bir kesinliğin,
- her nasılsa - dayatmasıyla,
engellenir ağır aksak ilerleyen,
böyle bir yaşamanın sofrasında,
pırıltılar solar, kendine ziyan,
Kurtulmaktır sana düşen, enfes

Ah, o eksik parçan, dolaşır çevreninde,
açıp gözünü baksan, yaklaşır özlemine.
Sana en uygunudur, ta içerden bakarsan.
Bulursan hiç kaçırma, yakala saçlarından,
eğer rüzgar eserse, sevinmeye doyarsın,
duyulur seslerinde, kendine alışır da,