Fatma Avcı 2 Şiirleri - Şair Fatma Avcı 2

Yokluguna mı alıştırıyorsun,yoksa yok olmaya mı çalışıyorsun? Yoksa se yok muydun hiç?
Hayal miydi yaşadıklarım okudugum şiirler dinledğim şarkılar. Ben hangi şarkıyım diye sordugumda'' ben seni unutmak için sevmedim'' demiştin. Sen benim için hep varsın.Yok olsan dahi biliyorum ki benimlesin aynı yağmur sonrası çıkmasını beklediğimiz gök kuşağı, kapalı havalarda görünmeyen güneş, bedende ki ruh, candaki nefes, yürekte ki AŞK gibi.

Göremezsin dokunamazsın ama var olduğunu hep bilir ve hissedersin.Sen öle birşeysin benim için.unutmak için unutulmak gerek demiştin bana... önce düşüncelerinde silmelisin... hayallerinden evet
unutmak için unutulmak gerek.''Bu kalp seni unutmak için asla hiç acımayacak'' hatırladın mı bu sözü.
İçin acımadan,yüreğin burkulmadan ve kanayan yaraya tuz basmadan yani acımadan ve acıtmadan.Yaşaya biliyorsan yada yaşamay çalışabiliyorsan

El ele yürüdük suçlu çocuklar gibi
Arkamızda bıraktık bütün yaşanmışlıkları,
Adem le havvanın cenneten sürgünü gibi
Kalpte sadece sezginin hüznü kalmıştı.

Büyük bir yalnızlık korkusu sardı benliğimi,

Suyun içinde içi için için yandı,
İlahi kalpten sürgünlüğün azabıydı.
Bu kalbe artık hiç giremiyecekti,
Büyük bir acıyla kendini kınamaya aldı.

Leblerinden dökülen kendi cümleleri değildi,

Ne müşfik bir bakış neden teselli buldum,
Ne kadar seversem seveyim gene de yaranamadım.
Ateş olmasaydı kor olur muydu bu yürek,
Üfleme bu ateşi yüreğinden emin değilse…

Gönül sarayından kovuldum incindim kırıldım,

Yaşanmış evvelim yaşanmamış sonumsun,
Sana neden baş kaldıramıyorum ben.
Gözlerim bağlı ruhum esirdi,
Gördüklerimden vaz geçemedim ben.

Yaş geldi gözlerimden rahmet misali,

Yaşamın sayacını sıfırlayıp senli yolculuklarla baştan başlıyorum.

Sevgimi uluorta çekinerek ortaya koyuyorum. Eve alınan, kural tanımaz sokak kedisi ürkekliği ile. Birbirine dolanmış farklı iki çiçeğin aynı havayı teneffüs etmesi gibi içime çekiyorum seni. Aşk fısıltılarına karışan duyguların gelip benliğime yerleşiyor. Kayıp kentin âşık çocukları gibiyiz.

Habersiz gelen, seçmeye, tartışmaya olanak tanımayan aşkın kollarındayım. Bütün anılarımı, acılarımı, çünkülerimi, eğerlerimi bir tarafa bırakıyorum. Özgürlüğümü bile ellerine teslim ediyorum.

Sonbaharın hüznü yüreğime çöktü bu gün
Gökyüzü çaresizliğime ağlıyor.
Yağmur damlaları gözyaşlarıma karışırken,
Yanaklarımdan yüreğime doğru akıyor…

Kapanası yürek yarası bitimsiz yarınlarda,

Kız Kulesi Sandalcı ve Ben

Akşam kızıllığı camlara alev gibi düşerken martılar geceye hazırlanır, suskunluğunu bölmek için gecenin. Son susuşlarıdır mavilikler üzerinde.

Üsküdar iskelesinde ki sandalcı sararmış parmaklarında tuttuğu gün gibi tütünü bitmiş izmaritle omzundaki yalnızlığı paylaşır, martılar gece ve kız kulesiyle.Boğazın yalnız gelini, aşkın imkânsızlığın, hüznün, sevincin abidesi. Unutulmuşlukları anımsatan, tek başına aşkına sahip çıkmanın gururu Kız Kulesi.

Sana geldim yüreğim ellimde, pişmalıklarım ve yalnızlığımla. Gölgem gibi peşimi bırakmayan özlemimle. Yüreğimin sesi valse başlamış dans ediyor gözleri kapalı. Sözcükler dudağımda, boğazım kuruyor. Işık dmalacıkları gibi yüreğime dökülüyor.

Yaşamadıklarımız, yaşayamadıklarımız, acılarımız içimde volkan, gözlerimden patlamaya hazır. Kaybolmuş zamanlarda dolaşıyorum. Öğrendiklerim, yaşadıklarımdan ve gördüklerimden daha farklı.

Gün kızıl saçlarını boğazın mavi sularında yıkarken tükenmiş zamanın ardından bakıyordu. Köpüklerin üzerinde mola vermiş gemilerden hüzün ve vusalat nameleri geliyordu. Ruhların çirkinliği, salgın hastalık gibi sarıyordu. Senin varlığın beni bu salgından korurken içimde uyanan baharı, belirsiz bir geleceğe alelade koşmamı engelliyordu.

Yüreğim kafese kapatılmış kuş misali,
Çarptıkça tellerine, kan revan içindeyim.
Sevginin hasret dikeni acıtırken canımı,
Avuçlarının içine benliğimi bırakmaktayım...

Yorgun günün kızıl akşamlarında,