Meyhanede her gece
Yalnız başıma,
Bir hüzün içinde,
Kadeh kaldırırken yitirdiğim yıllarıma.
Kadehler arkadaş,
Geceler sırdaş oluyor bana.
Ayrılık rüzgârı esiyor bugün
Katıp ta önüne alacak seni
Ardından kalacak yüreğim üzgün
Unutma sevgilim,unutma beni.
Çaresizlik boyun büktürdü bana
Unutmuştum seni ben
Taş basarak bağrıma.
Yıllar sonra yeniden
Niçin çıktın karşıma?
Yakmak ise niyetin
Unuttum demesi yalan kelime;
Sormayı bir dene seven kâlbine.
Mazide kalsa da unutulmuyor;
Küllenmiş ateşte köz kalır yine.
Gizlenmiş anılar hatıralara;
Kolay mı sanıyorsun,
Yıllardır yalnız kalmak.
Acısına dayanıp,
Maziden hisse kapmak.
Sen yanımdan geçerken
Unuturum sanma ayrıldık diye
Kâlbimde yer olmaz başka sevgiye
Hasretliğin bana acı versede
Teselli bulurum bakıp maziye.
Nakşettim sevgini ben bu kâlbime
Unuturum sanmıştım
Ayrılıp gidince sen.
Meğer ki yanılmışım
Silemedim gönlümden.
Ne kadar istesem de
Senden uzaklarda geçerken ömrüm.
Her anım da seni hasretle andım.
Kavuşmak hayâldi,görmem imkânsız
Vuslat ateşin de kavrulup yandım.
Perişan hâlimi görebilseydin
Unutmam deme sevgilim.
Her seven insan gibi,
Sen de,birgün olur unutursun.
Lâkin,ilk zamanlar hatırladıkça yüreğin burkulur,
Bir kenara çöküp,sessiz sessiz ağlarsın.
Aradan zaman geçtikten sonra,bu acıya da alışırsın.
Bir üstün tarafın var insanoğlundan.
Ne kafanı kemiren bir kaygı,
Ne de yüreciğinde seni hergün biraz daha tüketen duygu var.
Sevildiğinden,beyenildiğinden habersizsin.
Sen sevemezsin ve de düşünemezsin ki...
Herkes seni beğense de,hiçbir büyüklük duygusu duymazsın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!