Ömür kayığına binmişiz,
Gidiyoruz pupa yelken,
Aynı umman içinde,
Bilinmezliğe doğru.
Uğrak limanlarda,
Kimimiz geç inceğiz, kimimiz erken.
KADER
Yüklediğin günahlardan
Söylemeden tek bir haber
Bu alnımın yazısını
Neden böyle yazdın kader?
Kâlbimi çalan güzel,
Ne olursun olma el...
Aşkından divaneyim,
İnadı bırak ta gel.
Bakışların bir başka,
Nerede olursan çağır gelirim,
Yeter ki bileyim aradığını.
Sana her şey feda, iste veririm,
Koparma benimle gönül bağını.
Karşılıksız kalan âşk’ım olsan da,
Bu aşk ayrılıkla bitsin diye mi,
Sevmiştik böyle çok birbirimizi.
Suç kimin,acıyı çeken kim şimdi?
Ne olur gör artık şu hâlimizi.
Bunca yıl boşuna geçti ömürden.
Yine geldin habersizce,
Seneleri aşa aşa.
Gönlümdeki duyguları,
Dönüştürdün akan yaşa.
Merhametin yok mu senin?
Meyhanede her gece
Yalnız başıma,
Bir hüzün içinde,
Kadeh kaldırırken yitirdiğim yıllarıma.
Kadehler arkadaş,
Geceler sırdaş oluyor bana.
Son bahar mevsimi hayatımızın
Kuru yaprak gibi dökülüyoruz.
Sırası gelenler gider ansızın
Boş yere telaşa kapılıyoruz.
Yaşanan bu hayat ne de kısaymış
Yüreğimi yakan aşkın odudur
Çektiğim çilenin sebebi sensin.
Deşme dertlerimi keder doludur
Bir dokunsan bana,bin ah dinlersin.
Mutluluk bir hayâl,sense serapsın
Zaman,akıp giden bir nehir
Hasret,yakan ateş gibidir.
Kâlp de kalan duygu bir zehir
Çare yok ki,elden ne gelir.
Özlem duysak bile maziye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!