Koparma sevgilim gönül bağını
Giderim buradan erişemezsin.
Yıllarca çekersin benim ahımı
Peşimden gelsen de görüşemezsin.
Ayrılmak çok kolay,unutmak zordur
Duvarın temelini
Kader ağıyla attık.
Gece ile gündüzü
Yoğurup tuğla yaptık.
Su yerine gözyaşları
Ağlayıp, sızlansak ta,
Yıllar ömürden çaldı.
Mazideki anılar,
Gayri hatıra kaldı.
Hayatın son demleri,
Deme bana ben unutmam.
Unutursun bir gün olur
Biten güzel her şey gibi,
Bu da bir gün unutulur,
Ayrıldık biz artık diye,
Son bahar mevsimi hayatımızın
Kuru yaprak gibi dökülüyoruz.
Sırası gelenler gider ansızın
Boş yere telaşa kapılıyoruz.
Yaşanan bu hayat ne de kısaymış
Beklenen o vakit henüz gelmeden,
Hadi çıkıp ta gel,gel bir an önce.
Ruhuma yıllardır acılar veren,
Hasretliğin bitsin,döndür sevince.
Hasrete dayanmak çok geliyor.
Zaman,akıp giden bir nehir
Hasret,yakan ateş gibidir.
Kâlp de kalan duygu bir zehir
Çare yok ki,elden ne gelir.
Özlem duysak bile maziye
Nice yıllar oldu sen gideli yâr
Deli gönlüm üzgün,her günüm efkâr
Nasıl gelip geçti şu uzun yıllar
Deli gönlüm üzgün,her günüm efkâr.
Sen bir avcı idin,ben de bir şikâr
Gözlerimin içine,
Bakınca göreceksin;
Yıllar yılı duruyor,
Gizlediğim hâyalin.
Ne hasretin gözyaşı,
Diyorlar ki bana unut sen onu,
Başından belliydi bu aşkın sonu.
Tek taraflı aşkın yoktur faydası,
Kader bazen yapar böyle oyunu.
O çoktan unutmuş belli ki seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!