Erman Ulusoy Şiirleri - Şair Erman Ulusoy

Varlığından uzakta,
Özlerken burda seni.
Unuttun biliyorum,
Seni gerçek seveni.

Acıyla ödenirmiş,

Bir üstün tarafın var insanoğlundan.
Ne kafanı kemiren bir kaygı,
Ne de yüreciğinde seni hergün biraz daha tüketen duygu var.
Sevildiğinden,beyenildiğinden habersizsin.
Sen sevemezsin ve de düşünemezsin ki...
Herkes seni beğense de,hiçbir büyüklük duygusu duymazsın.

Unuturum sanma ayrıldık diye
Kâlbimde yer olmaz başka sevgiye
Hasretliğin bana acı versede
Teselli bulurum bakıp maziye.

Nakşettim sevgini ben bu kâlbime

Unuturum sanmıştım
Ayrılıp gidince sen.
Meğer ki yanılmışım
Silemedim gönlümden.

Ne kadar istesem de

Terk edip de beni ayrıldığın gün
Yüreğin de hiç mi acı olmadı?
Oysa ben ardından kaldım hep üzgün
Hayatın anlamı sensiz kalmadı.

Perişan hâldeyim gittin gideli

Sorma sevdiğim,
Geceleri dalıp dalıp,neden göçtüğümü derinlere.
Sessiz köşelere neden kapanıp ta ağladığımı.
Söylemesi zordur,ağırdan koyar insana.
Bilemezsin,ne denli acıdır
Yürek yakar,dudak ısırtır.

Sen de bir kâlp taşıyorsun,
Hiç sevmedim diyemezsin.
Aşkı inkâr edip de sen,
Bırakıp da gidemezsin.

Mazideki anıları,

Senden ayrı geçen bir günün bile,
Hasretliği çok zor gelirken bana,
Yokluğunda hayat olur bir çile,
Seni seven kâlbim dayanmaz buna.

Gönlümde ben sana yaptım o tahtı;

Ne o geçen seneler, ne sen gelirsin geri,
Yaşadığım mazimde artık hayal kaldınız.
Değiştirmek mümkün mü yazılan bu kaderi,
Giderken yanınızda benden çok şey aldınız.

O günlerde saklıdır mutluluk anılarım,

Seni ne kadar çok özlediğimi,
Anlatmaya kalksam cümleler ile
Kalemler tükenir, sayfalar almaz,
Kifayetsiz kalır sözcükler bile.

Nedir ki bülbülün çektiği çile;