Sanma ki gönlümde yangın var sana,
O yangını çoktan,çoktan söndürdüm.
İsmini dilimden,aşkı kâlbimden,
Bir daha anmasın diye sildirdim.
Bir yabancı gibi oldun sen bana.
Aylardan nisan ayıydı.
Yağmur sağanak yağıyordu.
Bir zaman sonra,yağmur dindi.
Güneş çıktı,bulutların arkasından.
Ardından,yedi renkli gökkuşağı,
Gökyüzünü bir kemer gibi sarıverdi.
Bu günüm de sensiz geçip gidecek
Belli ki sen yine gelmeyeceksin
Acılar gönlüm de figan edecek
Verdiğin acıyı bilmeyeceksin
Kavuşmak istedim her zaman sana
Âşık oldum ben sana, ne olur anlasana
Yetmedi mi yıllardır çektirdiklerin bana?
Bir görsen şu kalbimi, alev alev yanmakta
Acı vermekte sevdam artık tendeki cana.
Sözlerimi duy biraz, vicdanını bir dinle,
Yüreğim yaralı benim ezelden,
Deva bilen varsa,tez haber etsin.
Medet umar oldum yedi kat elden,
Bu hâle koyanım,Allah kahretsin.
Sinemde yanıyor kordan ataşlar,
Gönlümün defterinden
Sildim artık sevgini.
Görmek bile istemem
Hayâl olan cismini.
Cehenneme çevirdin
Her gece meyhanede oturup içermişsin;
Efkâra gelip gelip, maziyi deşermişsin.
Yalnızlığı yaşarken kendi âleminde sen,
Meze yapıp dertleri, kendinden geçermişsin.
Gözlerinden akarken sıra sıra gözyaşın,
Bilmiyorum ne zaman?
Nasıl ve nerede?
Eğer bir gün ölürsem,
Sakın ağlamayın arkamdan.
Zaten dökülen göz yaşlarınız,
Geri getiremeyecek ki beni.
Yeter artık bunca nazın,
Sanadır bu son niyazım.
Geleceksen dön gel artık,
Kaderimde alın yazım.
Hayal kaldın gözlerimde,
Dört mevsimden başka,
Beşinci mevsimde var.
Yaşanır orda aşklar;
İsmi ikinci bahar.
Söylenirken dillerde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!