Yalnız kalmak ölmek sanki
Tut elimden kurtar beni.
Bıktım artık yalnızlıktan
Uzat bana ellerini.
Doğ içime güneş gibi
Sormayın dostlarım hâlin ne diye,
Yangınlar sarmış hep garip gönlümü.
Giriftar olmuşum bir sevgiliye,
Gün be gün yaşatır bana zulmünü.
Hâlimi hiç görmez, derdimi bilmez,
Derdimi döktükçe sessiz geceye,
Çilingir soframda, kadehim ağlar
Hayâl etmek bile değer her şeye,
Şimdi tek tesellim, eski anılar
Tekrardan yaşamak, artık ne mümkün!
Seviyorum dersem, yalan söylerim,
Kâlbimde kalmadı, o eski yerin.
Anılarım ile gönül eylerim,
Şunu bil ki, artık yok bir değerin.
Heba olup gitti, onca yıllarım,
Beni böyle üzmekle, ne geçecek eline,
Sevdamızı düşürme, sakın eller diline,
Aşkımı anlatmaya, yetmiyor ki kelime,
Sevdamızı düşürme, sakın eller diline…
Gündüz hayallerimde, her gece düşümdesin,
Şu üç günlük ömründe, yazık etme kendine,
Hayat sevince güzel, sevmeyi yenden dene.
Elem, keder, hüzünler, çıkıp gitsin dünyandan,
Çek mazine bir çizgi, sen bak gelecek güne.
Değer mi onun için döktüğün gözyaşına?
Aşka kıymet vermeyen,
Bilemez ki sevdayı.
Eğer kâlbi taştansa,
Arama hiç vefayı.
Böyle kâlp taşıyana,
Sanma ki hep hâlin böyle kalacak,
Seneler senden de çok şey alacak.
Ak düşüp saçına, yüzün solacak,
Sen beni o zaman anlayacaksın.
Omuzların çökmüş, bedenin yorgun,
Sen benim gönlümde açan çiçektin,
Sevgiyle sulayıp seni büyüttüm.
Esti hoyrat rüzgâr kapılıp gittin,
Senin yokluğunda hayata küstüm.
Sen olmadan sanma yüzüm gülecek,
Hasretliğin çığ gibi büyüyorken gönlümde,
Seni son kez görseydim, şu tükenen ömrümde.
Ne çok mutlu olurdum, bunu bir bilebilsen,
Seni son kez görseydim, şu tükenen ömrümde.
Elem keder kalmazdı, hasret sona ererdi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!