Uzaklardan bakarsın, sanki bana el gibi,
Gözyaşlarım akıyor, gören diyor sel gibi
Çektirdiğin bu hasret acı bir bedel gibi
Ol derdimin ilacı, dinsin artık bu acı
Sevdanın ateşiyle, mum gibi eriyorum,
Ömrümün baharı hazan olmadan,
Aşkımın çiçeği henüz solmadan,
Hayatta verilen sürem dolmadan,
Neredeysen çık gel, bekletme beni.
Özlemle yolunu gözledim senin.
Ömrümüzden çaldılar hep, acımasız geçen yıllar
O günlerden tek teselli kaldı bize hatıralar…
Beden yorgun, yüz sarardı, akla doldu sırma saçlar,
O günlerden tek teselli kaldı bize hatıralar…
Acı tatlı o anılar, artık mazide kaldılar,
Ayrılık denen şeyi, bırak hiç dillendirme
Belli olmaz bu kader, duyar gerçek zanneder…
Üzme beni ne olur, kalbîmi gücendirme,
Ömrümüz zehir olur, acı bir rüzgâr eser
Sevip, sevilmek varken, neden ayrılık olsun?
Sevda yükü ağır olur,
Taşıyamaz her bir yürek.
Belki de hiç kavuşulmaz
Ömür geçer özleyerek.
Gül dökersin yollarına.
Menekşenin çiçeği, pembe açıyor pembe,
Çok naz ettin güzelim, aklım kalıyor sende.
Gün geçince soluyor, kalmaz güzellik tende,
Ömür geçiyor işte, her şey güzel vaktinde…
Gel artık kavil kılak, bu nazı artık bırak,
Onun ismi Bahar’dı.
Yeşil gözleri vardı.
O pembe yanakları,
Gamze güller açardı.
Güzellerden güzeldi,
O vefasız sevgili âşk’a ihanet etti
Şu üç günlük ömrümde hayatımı mahvetti.
Unuttu sözlerini, unuttu yeminleri,
Acı bile duymadan sevdamızı katletti
Büyük sanılan âşk’tan geride kaldı yalan
O yerlerde gezerken hep seni hatırlarım,
Umarsız bir şekilde senden bir iz ararım.
Kâlbimde buruk acı, elemli duygularım,
Hayalinle birlikte o günleri yaşarım…
Benim gibi senin de kâlbinde hüzün var mı?
O yeşil gözlerinde ben bir dünya kurmuştum
Bu umutsuz sevgiye, orda tutsak olmuştum.
Kavuştursun diyerek yalvarırken Tanrıya
Yarınları düşleyip, avunup da durmuştum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!