Sanma sakın boşa gidecek ahım,
Bedelini bir bir ödeyeceksin.
Nasıl ki yıllardır gülmedi yüzüm,
Sende mutluluğu özleyeceksin.
Vefasız olmana ne gerek vardı,
Sanma sensiz mutluyum, yokluğun acı verir,
İnan seni çok sevdim, bunu kimse bilmesin
Kavuşmamız imkânsız, bize azap çektirir,
Vuslatımız bir hayal, sen bir başka kâlptesin.
Sanma küstüm, darıldım, sana asla küsemem,
Sen aklıma geldiğinde bir hoş olurum bazen,
Hayalin belirir gözlerimde,
Dalar giderim mazinin derinliklerine.
Uzakta olsan da benden,
Buruk bir acı kaplar ruhumu.
Gözlerimden yaşlar damlar,
RÜYAMDASIN, DÜŞÜMDESİN
DUDAĞIMDA HER GÜN ADIN.
GERÇEĞE HİÇ DÖNÜŞMEDİN
SEN BENDE HEP HAYAL KALDIN…
SENELERDİR ÇOK BEKLEDİM,
Varlığın, yokluğun artık önemsiz,
Sen beni kaybettin, bunu bilesin
Yeni bir hayata başladım sensiz,
Sen beni kaybettin, bunu bilesin
Benim için artık yok bir değerin,
Senden ayrı geçen her gün, bana acı veriyor,
Bir an olsun düşündün mü, kâlbim nasıl eriyor?
Hasret denilen şu illet, içimi kemirirken,
Sana duyduğum bu sevda, bana sabır et diyor
Zaman hızla geçiyorken, ömürden de çalıyor,
En güzel yıllarım yanında geçti
Sen verdin bana mutlulukları.
Ruhumu kaplayan büyük seviçti
Bitirdi onları ayrılık anı.
Öyle yalnızım ki senin ardından
Sana olan âşk’ıma değer ver bana yeter,
Aldığım her nefeste seninle yaşıyorum.
Sana olan âşk’ımı bilmesin hiç kimseler
Benden uzak olsan da kalbîmde taşıyorum.
Görüp gönül gözüyle ben sana bağlanmışım.
Sana olan âşk’ımı anlattım kadehlere
Her figan edişimde, arş’a çıktı niyazlar
Çaresizlik içinde boyun büktüm kadere
Teselli edemedi ne şarkılar ne sazlar
Hatıralar karşımda, seni bana anlatır
Sana olan âşk’ımı, bilmem nasıl anlatsam...
Yetmez oldu kelime, tükendi tüm cümleler.
Yanıyor bu kâlbim, anlamadın ne yapsam,
Üzme beni bu kadar, bu kadar nazın yeter…
Benim sevdiğim kadar kimse sevemez seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!