SENİ İLK GÖRDĞÜM GÜN BİR KOR DÜŞTÜ GÖNLÜME
SENİ İLK GÖRDÜĞÜM GÜN BİR KOR DÜŞTÜ GÖNLÜME,
ÇAKMAK ÇAKMAK PARLAYAN YEMYEŞİL GÖZLERİNDEN.
O ŞUH DOLU BAKIŞLAR GİRİVERDİ KÂLBİME,
Seni nasıl unutur, seni seven bu yürek
Sana yalan söyledim, sevmiyorum diyerek
Dudağımdan döküldü o sözcükler bilerek
Sana yalan söyledim, sevmiyorum diyerek
Sen taze bir baharsın, bende mevsim sonbahar
Seni sevdiğim kadar beni sevmiş olsaydın,
Hayat denilen yolda, her engeli aşardık.
Elem, keder bilmeden, ele kulak vermeden,
İkimize bir dünya kurup orda yaşardık.
Ben Mecnun, sen de Leyla, âşk’tan mabet yapardık,
Seni seven kalbimle
Neden böyle oynadın?
Keşke hiç başlamadan
Söyleseydin maksadın.
Bağlanmazdım sana ben
Mecnun eyleyip beni sevda çölüne attın,
Ne aradın, ne sordun, orda yalnız bıraktın.
Yorgun düştü bedenim hasretini çekerken,
Hayâlin gözlerimde, cisminleyse ıraktın.
Ne bir duyanım vardı, ne bir kol gelip sardı,
Sen kalbîmi çalan güzel,
Neden acı çektirirsin?
Bana artık olma bir el
Neden acı çektirirsin?
Gece, gündüz aklımdasın,
Âşk’ım içimde bir kor
Alev alev yanıyor
Bir an olsun sönmüyor
Sen olmadan olmuyor
Yeter artık bunca naz
SENSİZ BU ŞEHİR DE….
Gecenin içinde kaybolan bir ses,
Sanki uzaklardan bana seslenir.
Yollar desem bom boş, gölgeler uzun,
Hayalin bir adım önümde yürür
Sensiz daha kaç yıl böyle geçecek?
Bilmiyorum nasıl ömrüm yetecek…
Ah bir bilsen seni ne çok özledim,
Belki de beklerken ömrüm bitecek…
Maziyi anınca dolar gözlerim,
Sensiz dolaşırken sahil boyunda,
Dalgalar ses verdi hoş geldin diye.
Martılar sitemle seni sordular,
Gitti, neden hâlâ gelmez geriye?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!