Tezden gelirim deyip, buralardan giderken,
Onulmaz acı kattın, şu üç günlük ömrüme.
O günleri düşleyip, seni hayâl ederken,
Buruk bir hüzün çöker, yaralanmış gönlüme.
Senelerde geçiyor, naçar hâlde beklerken,
Onun ismi Bahar’dı.
Yeşil gözleri vardı.
O pembe yanakları,
Gamze güller açardı.
Güzellerden güzeldi,
Eğer bir gün gelir de ayrılırsak seninle,
Sakın küsme ne olur, yâdına düşür yine.
Muhabbet etmesek de, selâm ver gözlerinle,
Sakın küsme ne olur, koyma bir el yerine.
Zaman ilaç diyerek kandırmam hiç kendimi,
Sen nasıl bir hayatsın ki çektirirsin, öldürmezsin
Yüklediğin dertler ile gençliğimi bildirmezsin
Yıllar yılı ağlatırsın, bir kez olsun güldürmezsin
Sana benim gücüm yetmez, kaderimi yazan sensin.
Şu üç günlük bu dünyada, bırak bir kez yüzüm gülsün
Mutluluğun resmini çizebilir misin?
Ya da ihanetin şeklini, şemalini...
O tablonun üzerindeki renkler bir şeyleri anlatmaya yeterli mi?
Çaresiz kaldın değil mi?
Yine de sen pembe boya,
Hiçbir zaman gerçek olmayacak hayalleri.
Rüyadan farkı yokmuş, yaşanan o günlerin,
Tez uyandık uykudan, o tatlı rüya bitti.
Bıraktığı izleri, derinden daha derin,
Ah şu üç günlük ömür, gençlik de elden gitti…
Gelmez tekrar o günler, hepsi mazi oldular,
Rüya imiş gördüğüm,
Tez uyandım uykudan.
Nasıl geçtin ey ömrüm?
Hiç farkında olmadan…
Bahar derken, yaz derken,
Sanki rüya görmüşüz,
Bunu yeni anladık,
Yok, eski günlerimiz,
Uykudan tez uyandık
İkimize aitti
O yeşil gözlerinde ben bir dünya kurmuştum
Bu umutsuz sevgiye, orda tutsak olmuştum.
Kavuştursun diyerek yalvarırken Tanrıya
Yarınları düşleyip, avunup da durmuştum
Hatıralar önümde, anılarsa dilimde
Dayanılmaz hüzün var hasret çeken gönlümde
Geçiyor bir film gibi yaşanmış o günlerim,
Sanki daha dün gibi gözlerimin önünde
Geçip giden o yıllar, neler neler çaldılar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!