Erman Ulusoy Şiirleri - Şair Erman Ulusoy

Seni çok sevdiğimi, nasıl anlatsam sana?
Soluduğum nefessin, damarlarımda kansın,
Ne sözcük ne kelime, yetmez ki anlatmama
Bana hayat yaşatan, bedenimde ki cansın

Şu karanlık dünyama, ışık olur gözlerin,

Yarınları senle hayal ederken,
Bu hayatı sensiz yaşamak varmış.
Seni çok sevmemin bedeli meğer
Ebediyen senden ayrı kalmakmış.

Geçerken şu ömrüm kederle, yasla,

Son yudum suyumu vermeye gelsen,
Ciğerim yansa da içmem elinden.
Gözlerim açıkta gidecek sanma,
Seni çoktan sildim, sildim gönlümden

Dağları delerdi gerçekten seven,

SENİ İLK GÖRDĞÜM GÜN BİR KOR DÜŞTÜ GÖNLÜME


SENİ İLK GÖRDÜĞÜM GÜN BİR KOR DÜŞTÜ GÖNLÜME,
ÇAKMAK ÇAKMAK PARLAYAN YEMYEŞİL GÖZLERİNDEN.
O ŞUH DOLU BAKIŞLAR GİRİVERDİ KÂLBİME,

Seni nasıl unutur, seni seven bu yürek
Sana yalan söyledim, sevmiyorum diyerek
Dudağımdan döküldü o sözcükler bilerek
Sana yalan söyledim, sevmiyorum diyerek

Sen taze bir baharsın, bende mevsim sonbahar

Seni sevdiğim kadar beni sevmiş olsaydın,
Hayat denilen yolda, her engeli aşardık.
Elem, keder bilmeden, ele kulak vermeden,
İkimize bir dünya kurup orda yaşardık.

Ben Mecnun, sen de Leyla, âşk’tan mabet yapardık,

Seni seven kalbimle
Neden böyle oynadın?
Keşke hiç başlamadan
Söyleseydin maksadın.

Bağlanmazdım sana ben

Mecnun eyleyip beni sevda çölüne attın,
Ne aradın, ne sordun, orda yalnız bıraktın.
Yorgun düştü bedenim hasretini çekerken,
Hayâlin gözlerimde, cisminleyse ıraktın.

Ne bir duyanım vardı, ne bir kol gelip sardı,

Sen kalbîmi çalan güzel,
Neden acı çektirirsin?
Bana artık olma bir el
Neden acı çektirirsin?

Gece, gündüz aklımdasın,

Âşk’ım içimde bir kor
Alev alev yanıyor
Bir an olsun sönmüyor
Sen olmadan olmuyor

Yeter artık bunca naz