_ Delik deşik bir ormandayım
en koyu olan yerlerinde
kayalıkların başladığı yerde bir ışık var
yosun dinginliğiyle dalıp gitmekte varmış güntülüne -ki ucu açık sonsuzluklarda bir taşın daldasına kıvrılmıştım - kendi kendime ıssız kuytularda kış uykusunda gibiyim.
Serkeş ışıklar
gece kuşunun sesini halka halka dağıtırken sulara
kararan diplerde oynaşan minik kırmızı kuyruklu bir balıkla
birden göz göze geliyorum
bir ara heyecanla avurtlarını şişirip gözlerini büyüterek sesleniyor bana
_ Tedirginliğim kırık
yarı uyuyan koca kalbimde
kara bulut altında belirsiz bir tedirginlik bu
bu yüzden uzak kıyılar ufukta kabıma sığamıyor
Duruyorum bir başına gece karanlığı bakışlarla
hayallerimi karanlık yollarda sahte kahramanlar kaplamış
hele bir geçeyim diyorum
karanlık çöken orman izin vermiyor
kararlıyım yine de geri çekilmemeye .
_ Öylesine akıyor dingin ruhum
gönülsüzce
sabahların erliğinden gün yitene dek bu kızıllıklarda
Yalçın duvarlar tarafından kandırılıyorum hep
uykusuz gecelerde
onun geceye düşen şavkından devşirildiğine inanıp
_ bu yüzden
güne eriyen aya çok küskünüm çok.
Duman duman tükenen bu güne
yalnız seni görmek için direndim
köksüz bir ruh ve denize özgü o yalnızlıkla günbatımına kadar
ve şimdi içime kabaran tatlı bir hüzün
batan günün çarptığı ilk camdan yansıyan ışıklar gibi tedirgin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!