_usulca dönüp gün
geceye damlıyor solgun yüzüyle
_yoruldum
üstüme yuvalanan bu hüzün değil
Kendimi gevşekliğin zevkine kaptırıp düş gördüğüm zaman
gizli bir düş
içimdeki ince sis perdesi kaybolur
düş içini dışarıya yansıtır o an
gece battı batacak şehrin üstüne
sabahın soluğunda ay eriyor doğan güne
_üşengen
ay öyle bir yerlerde kaldı ki kendi alacakaranlığında
belleği alınmış derinliklerde olağan devinimde
Öylesine değerliyken zaman
ve korkarak yaşıyorsan
sadece hayatı seyrediyorsundur en arkadan.
uzaklık çağırırken
geçiyor sabahın yolundan sakin gölgeler sürüsü
yedi on beş metrosuyla uzaklıkları
önü dehliz
_ gündüz ve gece
artık ne uğraşımda tat var ne de sevgide
bu hale nasıl geldin
yorgun yürekler gibi zamanda kayan yıldız
_ her yer dingin
işte rüzgârda çıktı
kendi kendine pervaza çarpan açık pencere
camda gizlenmişti yüzün
_ Görüyorum
alevler alacakaranlıktan yeryüzüne uzanıyor
acımaklı bir çığlık gece kuşunun yavrularına
dağların cılız dereleride buharlaştı
Gece ve gündüz
gelir gider kemirerek birbirlerini gürültülü akşamlara
yanıp sönüşü ne muhteşem denizin yakamozlarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!