Dönay Kurt Şiirleri - Şair Dönay Kurt

Bilseydim,
Bana ait olmayan bir seslenişi
Sahiplenir miydim?
Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı
Avuçlarımda,
Sadece bir mevsim yaşanan

Bir kaçış bu kadar namertçe olur!
Bahane bulma yar dilin tutulur
Yaşlı yüreğinde kopan fırtına
Gün gelir ben gibi seni de vurur!

Sen aşkı değil de huzuru seçtin

Ey sevgili!
Dudaklarını dudaklarımın altına almak
Yakıcı buselerle öpmek
Ve aşkı
O yakıcı dudaklarından
Yudum yudum içmek isterdim

Seni sevdiğimi haktan bile gizledim
Yanmaktan değil bu korku; mahcubum,
Kıyas etmedim, kısasta kılmadım, izledim
Kader kaleminde yazılan yazgı; sen oldun.

Kaçtım kaçtım da yine geldiğim son oldun.

Bu hal ne haldir bilmem ki,
Ne seni anlatır ne beni,
Ne sen böyle sessizliğe gömülürdün bensiz,
Ne ben nefes alırdım sensiz,
Bana acı vermediğini sanarak
Karanlığa gömülen sen mi?

Canım diyecek kadar cana katmışken seni
Ar geliyor el gibi uzaktan bakmak sana
Kor ateşlere dalmışken yalınayak buz gibi
Zor geliyor yar derken sır gibi tutmak seni

Eller kokun alırken burnumun direği sızlar

Benden erken gelmişsen
Bu yalan dünyaya
Bu yola bensiz çıkmışsan
Gözlerinden hayata bakmaya
Geç kalmışsam eğer
Ne yazar...

Çok yalnızım anne
Yoksunum
Seni özlüyorum
İçim acıyor
Kirpiklerim ıslanıyor da
Yüreğim serinlemiyor anne

Soğuk bir sonbahar ikindisinde
Uzayıp giden golgenin ardından
Takip eder gözlerim seni
Gelişin nasıl bayram havası estirirse
Gidişin matemim benim
Çekip alamam aklımı

Benimde hiç olmadı canım
Tadına doyamadığım sevdalarım
Hep yalnız uğurladım güneşi
Ve hep yalnız karşıladım..! (DKurt)