Kelimelerin de bir onuru,gururu var.Herkes için israf etmemek lazım” diye sustuk.
“Bir sülutun içine gizlenmiş binlerce çığlık vardır” diye sustuk.
“Haklının sesi çıkmazmış” diye sustuk.
“Söz gümüşse sükut altındır “ diyen ataların evladıyız diye sustuk.
Millet de bizi güçsüz,haksız,dilsiz,umarsız sandı..
Varsın öyle sanmaya devam etsinler.
Taktım takıştırdım yine pek bir güzelim bugün.
Gözlerime umudu taktım.
Dudağımın kenarına tebessümleri.
Kulağıma hoş muhabbetleri taktım.
Sineme hasretliğini çektiklerimi.
Mevsim bahara dönünce
Önce ağaçlar ele verir tazelenmeyi
Biz bahara eremedik
Sevdamız tazelenemedi
Sırma yapraklardan düşen çiğ damlasına özenen gözlerim
Ferini hep kendi tuzuyla tazeledi
“Özledim” diyenleriniz olsun.
“Nerede bir çiçek görsem gülüşün düşer aklıma” diyenleriniz.
“Bir yeşilin huzuru bir de sinenin kokusu”
ve çayınıza samimiyetini katık edenleriniz.
Yüzünüze her baktığında güneş gibi yeniden doğduğunu hissedip,
Sesinizi her duyduğunda sinesinden binlerce kuş sürüsünü yolcu edeniniz.
İki satırlık adamların üç satırlık şiirlerine ihtiyacımız yok şükür..
Kalemse mevzu;bam teline basanı.
Kelamsa mevzu;sürç-i lisansız olanı...
Önemsenmeye önemsenmeye önemsememeyi öğreniyor insan.
O saatten sonra da kayış kopuyor.
Dünya yansa umrunda olmuyor.
“Sabaha sağ salim mi çıkarmış
Yalnızlık canını daha ne kadar yakarmış
Hâl-i beyânımıza denk düşen tek kelimeydi Tevekkül.
Sustuk,
Sabrettik,
Umut ettik,
Çünkü dilimizle yüreğimiz Tevâfuk.
An geldi
oldum olası çıkartmayı sevmedim ben,
toplamacıyım.
etrafı toplarım,
yolda bulduğum sahipsiz hayvanları toplarım,
çiçek toplarım,
eşi dostu toplarım,
Üç şeyi hiç ihmal etmedik biz.
Dosta yüreğimizi demlemeyi,
Şartlar her ne olursa olsun gülümsemeyi,
Bizi seven-sevmeyen herkes için dua etmeyi...
Serbest vezin şiirlerin en güçlü ve en güzel kalemi,şairine saygı ve selamlarımı sunuyorum..