Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Seni sevmeleri süresi belli olmayan,
Gelip gelmeyeceği meçhul zamanlara sığdırdım ben.
Şimdi karşıma geçmiş beni ne kadar sevdin diye sorma ey yar.
Zamansız,mekansız,dipsiz,uçsuz bucaksız bir aşkın terazisi
bulunamadı daha.
Bir bulan olursa hesabı yollarım sana...

Üçüncü tekil şahısların dilindeki imkansızlığımdın sen,
Sonu sürgünler ülkesine çıkan sarp geçitlerle dolu bir yol
Düşmanına pusuya yatan,tüm silahlarını kuşanmış sinsi bir savaşçı
Ve beni daima gönül evimden vurmayı başara bilen gözlerin sahibi
Hep yara açan,ama hiç yaralanmayan bencilliktin sen,
Dağlarına kar olup yağmak istediğim,yollarında gazel gibi savrulduğumdun.

Yüzüme bakmayan bir kaç resmin,
Ardında bıraktığın bir kaç parça eşyan,
Biraz kırgınlık,
Biraz sitem,
Epeyce hayal kırıklığı.
Bolca müzik,

Tut elimi de düşmeyelim sahte insanların boş hayatlarına
Sıkıca sarıl sevgimize yitirilen tüm masumiyetler adına
Duruşuna öldüğüm,gülüşüne bittiğim; hayatım endekslenmiş hayatına
Gördün mü bak, yine şiir oldun...Can deyip huzuruna varmakta sıra...

Uzun zamandan beri konum aynı,
Hiç değişmiyor hep sensizlikle ilgili.
Ben seni severken damarlarımda inşa ettim düşleri!
Sen beni hala yok say zamanında S e v g i l i...

İçimde sen yeşersen papatyalar intihar eder gizli gizli...

Kolay sanıyorsun ya; hiç kolay değil
Sanki kilometrelerce uzağımdaymışsın gibi davranmak
Elimi uzatsam tutabilecekken ulaşmak istemiyormuş gibi yapmak
Yollara küsmek,hatrına küsmek,seni sana bırakmak
Gözlerindeki nemi çoğaltmamak için susmalarımı umarsızlığa bağlamak
Onca endişelerime rağmen herşey yolundaymış gibi davranmak

Sıkça rastlanmıyor içimizden geçenler arasında 'biz' e..
Ve bir kez olsun sormadık "nasıl bu hale geldik" diye.
İkimizden bir bütün oluşturmayı başaramadı 'Sen ve Ben'
Suçlusu yalnız benmişim gibi davranmak neden...?
Şimdi ayyuka çıkmış ne kadar hüzün varsa sokağın ortasında
Kavuşma ihtimali kalmayan umudumuza dileniyor

oy kara gözlüm oy başımın belası
sensizlik boğazıma durdu,
çaresizlik yutkunamadı
dem halindeyim hüzünlerin
bu muydu kavlimiz,
nerede ellerin.

Yasını tutmak varmış iki bayram arası
Ve yağmur sonrası karanfil taneleri ekmek avuçlarına,
Üşürsün sonra
Kadehlere doldurursun Eylül'den kalma harabeleri
Kırk gün kırk gece yürürsün
Koşarsın ciğerlerin yırtılasıya sahil boylarında

kırgınım yar
hem de ziyadesiyle
deşme yaralarımı
gelme üstüme
tüm kapılarını kapadım gönlümün
o mağrur,başı dik kimliğimi de hediye ettim bu şehre