Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

ölü bir aşkın son celsesi bu
yaz kızım...!
mutsuz bir hayatın ifşası bu

solgun gülüşler, yorgun bedenler
evden kaçmış umuda

Sana bir sır vereyim mi...?

İstisnasız herkes bir gün gider..
Ama paldır küldür gider,ama sessiz sedasız gider..
Saçındaki akları arttırarak,gözündeki yaşlara aldırmayarak..
Ardında cevapsız binlerce soru bırakarak gider..

Onca yazdın durdun da sanki ne oldu....?
Halden anlayanın,kıymet bilenin,hatasından dönenin mi oldu...?
Olmaz...!
Boşu boşuna umut etme.Kendini de daha fazla hırpalama.
Ben boş verdim.Yazmıyorum artık.
Anladım ki yazıp durmakla kimseyi dize getiremezsin.

bence o yaşadığımız aşktı
yoksa neden hala acısı tütsün
hadi yeni bir hikaye daha yaz
eskisinden de güzel kanacağım görürsün

sabır içeren şiirlerimden dansa kaldır beni

eyy benim hüzün yanım
bu sessizliğinle
her doğan günde
ümitlerimi şah damarından kıranım
toparlanır mıyım sanıyorsun
vazgeçer miyim kendimi sakladığım kuytulardan

Tütüne sarsam bile geçmeyecek acılarım var bugünlerde
Parmaklarımın arasında tüttükçe hüzünleneceğim
Ve her dumanında savrulacak umutlarım
Uzun geceleri sensiz günlere bağlayacağım çaresizliklerim
Yarınıma umut sandıklarımın dünden hüsran olduğu bir de

törpüledim aşktan yana acıyan yanlarımı,
dünsüzüm.
dilediğin kadar kayıtsız davran yar,
hükümsüzüm.
kime baksam fazlaca sensizlik,
çokça yalnızlık,

gönlünün nişangahında zerre kadar kıymetim yokmuş
kabullendim kabullenmesine de
sıratta ayağına dolandığımda ne yapacaksın
sonuçta kendine aşık edip, çekip gitmekte kul hakkı
nasıl kurtulacaksın...?
susmak her babayiğidin harcı değildi

Seni sevmeleri süresi belli olmayan,
Gelip gelmeyeceği meçhul zamanlara sığdırdım ben.
Şimdi karşıma geçmiş beni ne kadar sevdin diye sorma ey yar.
Zamansız,mekansız,dipsiz,uçsuz bucaksız bir aşkın terazisi
bulunamadı daha.
Bir bulan olursa hesabı yollarım sana...

Üçüncü tekil şahısların dilindeki imkansızlığımdın sen,
Sonu sürgünler ülkesine çıkan sarp geçitlerle dolu bir yol
Düşmanına pusuya yatan,tüm silahlarını kuşanmış sinsi bir savaşçı
Ve beni daima gönül evimden vurmayı başara bilen gözlerin sahibi
Hep yara açan,ama hiç yaralanmayan bencilliktin sen,
Dağlarına kar olup yağmak istediğim,yollarında gazel gibi savrulduğumdun.