Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Uykusuz gecelerde ayım, yıldızımsın.
Gökte asılı duran güneşim, ışığımsın.
Gündüz bahçede bağım, gülümsün.
Yüreğimde sevgin, gönlümde aşkımsın.
Sen benim dünyada tek sevgilim, tek kadınımsın.

Biraz beyaz.
Biraz siyah.
Beyazda hayal,
Siyahta düş var.
Sonunda ne hayal,
Ne düş var.

Ey Hak’ın kulu, gel aldanma dünyaya, ver kulun/kulunun hakkını.
Adeletinden önce herkes insan olduğun için sevse de seni.
Hak adına adaleti yerine getirirken, vermezsen kulun/kulunun hakkını,
Hak soğutur yüzünü, sonra şeytan dışında kimse sevmez seni.

18.12.2012

Bir ilah gibi,
Kendi güzel, yüzü güzel,
Tatlı dilli, güler yüzlü,
İki dirhem, bir çekirdek,
O güzel kadınlar.
Hani nerde?

Hasret Kaldım Köyüme

Köyümden çıkalı elli yıl oldu.
Yollar izin verirse bir gün gider görürüm.
Göçmen kuşlara her bahar köyümü sorarım.
Beklerim baharı gelirse bir gün gider görürüm.

1

Hayat dediğin şey, ne ki?
Akıp giden zamandan başka.
İstesen de hayatı tutup,
Zamanı zincire vuramazsın.

İnsan var,
Dağ gibi,
Korkusuz ulu ve heybetli.

İnsan var,
Çınar gibi,

İnan bana, seni ben, gözlerimle sevmiyorum.
Onlarla sana baktığımda,
Onlar sende kusur gösteriyor.
Beni aldatıp kandırıyorlar.
Ne yazık ki, şu deli gönlümde,
Gözlerimin gösterdiğini, beğenip seviyor.

Vurgunum yüreğine,
Gel otur yanıma.
Tut ellerimden,
Bak gözlerime.
Sana bakan şu gözler,
Bak sana ne günahkâr şeyler söyler.

Çocukluğumu hatırlamıyorum,
Nerde, ne zaman geçti.
Gençliğimi bilemiyorum,
Nasıl ziyan olup gitti.

Hep vaatlerle avunduk,