Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Ben sanırdım ki,
Dünyaya gelen her çocuğa,
Bir araba, iki kat, bir yat verirler.
Arabayı, bas gaza sür.
Katın birinde gel yat,
Birini de gel sat.

Sazın telinde titriyesim,
Veysel gibi söyleyesim geldi.

Lambanın ışığında yanasım,
Yunus gibi olasım geldi.

Toprak, senin uğruna,
Döke, döke kan.
Gözlerim doldu, yaşla.
Gecelerim oldu, katran.

Artık doğsun.

Daha dün görmüştüm güneşi,
Ağarırken ufukta.
Bugün ne çabuk yorulmuştu da
Akşam kızıllığına bürünmüştü yamaçta…

Daha bir gün olsun,

Aşk, yürekte sevgi,
Gönülde ateştir.
Gündüz muhabbet,
Gece özlemdir.

Aşk, dilde söz,

Saklama sevgini, çıkar gönlünden,
Bir güzele /yiğide aşık olup yaşa gitsin.
Aç gözünü, yıllarca çektiğin dert, çile bitsin.
Son pişmanlık fayda etmez, sende yaşa gitsin.

Yalan dünya bir kader oyunu,

Yüreğimde sen, damarımda sen,
Akan kanımda sen, canımda sen,
Gecem de sen, gündüzüm de sen,
Hasretimde yalnızlığımda hep sen varsın, sen.

Aşımda sen, ekmeğimde sen,

Sen, bu gönlün kalesi oldun.

Yıkmak istesem de yıkamam artık.

Aşkın, yüreğime kök saldı.

Eşeğin aklı olsa
Koşarken yellenmez.
İnsanda akıl olsa;
Yellenen eşeğin ardından gitmez.
Eşek, bu ya;
Ne zaman yellenir,

Tarihten gelen,
Gururunla dalgalan.
Ey! Nazlı hilal.
Şanlı bayrak.

Sen benim,