Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

SENİN İÇİN

Gökteki bütün yıldızları,
İndirsem yere,
Dünyanın bütün güllerini,
Versem eline.

Ah..! akıl etsen de,
Şöyle bir baksan aynada kendine.
Bu saatten sonra, işveli bakışlarınla,
Çevirmesen sen beni deliye.
Gözlerimin düştüğü tuzağa düşüp,
Şimdi senin o, dik başlı kalbine,

Ömür boyu kar, yağmur yiyen bedenim ıslanmış.
Benliğime çökmüş ağırlık, bedenim taşımıyor artık.
Denizin ufkunda kaybolan güneş gibi sararıp soluyorum.
Her gecen gün yavaş yavaş batıyorum, ben artık.

Onca yılın acı hatıraları çökmüş başıma, taşınmıyor.

Sana esir olmuş duygularım, aşkınla yüreğimi yakıyor.
Yanan yüreğim ateş topu olup, bütün bedenimi sarıyor.
Sevdanla sarhoş olan deli gönlüm, aklımı baştan alıyor.
Söyle sevgilim, şimdi ben bu sevdadan, bu aşktan nasıl kurtulurum.

Unutma ki, seni ben, ölene kadar sevip, bekleyeceğim.

Sebebi de;
Çok şükür, Tanrım,
El, kol, bacak,
Saç, kaş, baş.
İyi kötü, bana yetecek kadar,
Alta çarık,

Çocukluğumu hatırlamıyorum,
Nerde, ne zaman geçti.
Gençliğimi bilemiyorum,
Nasıl ziyan olup gitti.

Hep vaatlerle avunduk,

İnsan olduğunu unutma...!
Bin yıl yaşasan da,
Bir gün olacak.
Doğup yaşadığın,
Her gün,
Bir gün olacak.

Senin gözlerinle bakmak istiyorum.
Yüreğini bana verir misin?
Hayallerini okuyup,
Düşlerini görüp, seyretmek istiyorum.

Senin benliğine bürünmek istiyorum.

Bakmayı bilmeyen göz,
Duyduğunu anlamayan kulak,
Söylemeyi bilmeyen dil,
Yalan karşısında kızarmayan yüz,
Sadece karşısındaki seni, beni değil,
Kendini aldatır.

Bir olan tek, ilah sensin.
Senden gayrisi çok bilinsin.
Senin ne evvelin, ne sonun var.
Her şeyi yaratıp var eden, bir tek sendin.

Sen yarattıklarının hiç birisine benzemezsin.