Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Bakmayı bilmeyen göz,
Duyduğunu anlamayan kulak,
Söylemeyi bilmeyen dil,
Yalan karşısında kızarmayan yüz,
Sadece karşısındaki seni, beni değil,
Kendini aldatır.

Bir olan tek, ilah sensin.
Senden gayrisi çok bilinsin.
Senin ne evvelin, ne sonun var.
Her şeyi yaratıp var eden, bir tek sendin.

Sen yarattıklarının hiç birisine benzemezsin.

Her gün kendime söz veriyorum.
Bir daha aramayacağım diyorum.
Onu unutup kurtulacağım diyorum.
Ama bu nasıl bir aşksa, aklım hiç almıyor.
Kalbime laf anlatsam, gönlüm beni dinlemiyor.
Nefesini hissedip, Sesini duymadan yaşayamıyorum.

Biz, Atatürk çocuklarıyız.
Bilgi çağına koşmalıyız.
Dünya ile yarışmalıyız.
Bizde çağdaş yaşamalıyız.

Biz, Atatürk çocuklarıyız.

ATEŞİM OL

Duygularım tarumar olup savrulurken rüzgârda.
Gel tek tek toplayıp, saçının her bir teline, as beni.
Kuruyan dudaklarımı, sarsın yanan yüreğinin ateşi,
Gel gökyüzü ağlayıp söndürmeden ateşini, öp beni.

Tutsan nefesini
Saysan da gençliğini hiçe,
Yıllar geçmek bilmez,
Hiçbir zaman.
Boş yere.

Gün battı akşam oldu.
Yandı bütün sokak lambaları,
Kapatıldı pencereler, çekildi perdeler,
Ben yine pencerem de yalnız kaldım.
Yüreğim yanıyor, nerdesin ey sevgili.
Gelmeyeceksen söyle, bırak öleyim.

Can dedim,
Canımda can aradım.
Bunca yıl harcadım.
Aradığıma ulaştım.
Ama ben yaşlandım.

Hayat çok güzel, yaşamak istersen,
Her şey gelip geçer, sabredersen.
Pişman olmadan, yaşayıp gitmek istersen,
Hoş görülü ol dostum, hoş görülü ol.

İnsanlardan saygı, sevgi beklersen,

Gözlerimiz bakarken,
Mavi göğe,
Yükselen benliğimizde
Uçsun kalbimiz göğe.
Dönerken dünya güneşin,
Biz kabenin çevresinde;