Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

UMUT -1
Yaşım, oldu altmış.
Ne hayalim kaldı.
Ne de düşüm.
Hayattan beklentim,
Kalmadı ki,

Gel, uzatma be dostum.
Sen de sev, sevil.
İnsan ol, yaşa ki,
Hak yanında kadrin kıymetin olsun.

Hem yaşadığın hayat,

Eşeledikçe zamanı
Toprak kokuyor ellerim.
İnsanoğlu topraktan yaratılınca,
Kolay mı ayakta durup
Yürüyüp koşmak.
Yazın güneşte

Uç, uç
Benim küçük,
Şans böceğim.
Bana doğru
Uç böceğim.
Senin

Dün, bahar ile yaz gitti.
Bu gün,
Elleri kınalı,
Sonbahar girdi kapımdan.

Ömrüm geldi, geçti.

Toprak, sen her şeyin özüsün.
Ölü gibi durur, hep dirisin.
Sen ne marifet, hünerlisin.
Toprak, seni anlayana aşk olsun.

Toprak, canlara beden olursun.

Beni terk edip gideceksen eğer,
Kalmasın bende senden hiçbir şey…
Al hepsini sil süpür götür.
Boşalsın seninle dolu olan,
Tüm duygularım.
Sonra beni kahredip öldürmesinler.

Gözlerim yorgun,
Kirpiklerimde hatıralar.
Kulaklarımda rüzgâr,
Şakaklarımda ak.

Yüreğimde yorgunluk,

Sen,
Şimdi,
Güle oynaya
Gönlünle gitmezsen
Sevgilinin kollarında
Aşk dolu

Gözlerim bakarken,
Mavi göğe.
Yükselen benliğimde
Uçsun,
Kalbim göğe.
İçimdeki yılanlar